The Vegetarian - Han Kang

రచయితలు కూడా రకరకాలుగా ఉంటారు, కొందరు వాళ్ళ మనసులో ఉన్నది ఇదీ అని అరటిపండు వలిచి చేతిలో పెట్టినట్లు స్పష్టంగా చెప్తారు. మరి కొందరి విషయంలో మనమే వాళ్ళ మనసులో ఏముందో తెలుసుకోవాలి. ఇక ఈ మూడో రకం రచయితలు, మనకి ఏదీ స్పష్టంగా చెప్పరు. అలా అని మనకి అర్థమయ్యేలా తేలికగా క్లూలు వగైరాల్లాంటివి కూడా ఏమీ ఇవ్వరు. కానీ అర్థం చేసుకోడానికి బోల్డన్ని సంఘటనల్ని పొడుపు కథలుగా అల్లేసి ఆ చిక్కు ముడుల్ని విప్పుకోమని మనకే వదిలేస్తారు. సౌత్ కొరియన్ రచయిత్రి హాన్ కాంగ్ ఈ మూడో రకం రచయిత్రి. 2007 లో "ది వెజిటేరియన్" తొలి ప్రచురణ కొరియన్ భాషలో వెలువడినప్పటికీ డెబోరా స్మిత్ ఆంగ్లానువాదం 2016 సంవత్సరానికిగాను "Man International Booker" ప్రైజ్ గెలుచుకుంది.

Image Courtesy Google

కొన్ని పుస్తకాలు చదవడం పూర్తిచేశాక ఆలోచనలో పడతాం. 

కథలో జరిగిన  అనేక సంఘటనలకు కారణాలు ఇవీ అని రచయిత మనకి చెప్పాలనుకుంటున్నారేమో అనుకుంటాం. 

ఇంకొన్నిసార్లు అంత ఆలోచన అఖ్ఖర్లేకుండా సులభంగానే  నిశ్చితాభిప్రాయాలకు వచ్చేస్తాం.

కానీ ఇవేవీ హాన్ కాంగ్ నేరేషన్ చదివే పాఠకుడికి అంత సులభంగా అనుభవమయ్యే అంశాలు కాదు. కథ మొదలయ్యేసరికి చాలా సింపుల్ గా అనిపించే విషయాలు మధ్యలోకి వచ్చేసరికి మన ఆలోచనలకి అందని,  అస్సలు అదుపు చెయ్యలేని క్లిష్టతరమైన సంఘటనలుగా రూపాంతరం చెందుతుంటాయి. ఆ నేరేషన్లో ఏదీ పాఠకుడి కంట్రోల్లో ఉండదు / మన ఊహకి అందదు. సహజంగానే ఆ ఎలియన్ ఫీలింగ్ మనకి నచ్చదు. ఆ కారణంగా  ఈ పుస్తకం చదవడం పూర్తైన చాలాసేపటి వరకూ ఒక రకమైన స్తబ్దత ఆవహిస్తుంది.

సౌత్ కొరియన్ సంస్కృతి లో ఆమోదయోగ్యం కాని 'వెజిటేరియనిజం'ను బేస్ చేసుకుని మొత్తం మూడు భాగాల్లో ముగ్గురు వ్యక్తుల దృష్టికోణం నుంచి Yeong-hye అనే ఒక సాధారణ గృహిణి కథని మనకి చెప్తారు. ఆ ముగ్గురు వ్యక్తుల్లో ఒకరు ఆమె భర్త Mr.Cheong కాగా, మిగతా ఇద్దరూ ఆమె అక్క In -Hye, అక్క భర్త (పేరు ప్రస్తావించలేదు). కథలో ఒక రోజు హఠాత్తుగా Yeong-hye మాంసం తినడం మానేస్తుంది. ఫ్రిజ్లో ఉన్న మాంసాహారం అంతటినీ తీసి బయట పడేస్తుంది. అదేమని అడిగిన భర్తకి "I had a dream" అని మాత్రం పొడిపొడిగా సమాధానం చెప్తుంది. కథలో ఎక్కడా ఆమె సంభాషణలు వివరంగా లేకపోయినా మధ్య మధ్యలో ఆమె కలను గురించీ, కొన్నిసార్లు ఆమె మనసులో భావాల గురించీ మనకి ఒక మోనోలాగ్ చిన్న చిన్న పారాల్లో చెప్తారు.

శాఖాహారులు గా మారడం అంత ఆశ్చర్యకరమైన విషయం కాని మన సంస్కృతిలో Yeong-Hye నిర్ణయంపై ఆమె కుటుంబం మరియు సమాజం నుంచి వచ్చే తీవ్రమైన వ్యతిరేకత, తిరస్కారం మనకి మొదట్లో చాలా అసహజం గా అనిపిస్తాయి. కానీ క్రమేపీ ఒకదానివెంట ఒకటి జరిగే సంఘటనల వల్ల కొరియన్ సంస్కృతిలో మాంసాహారం తినడం ఎంత ఆవశ్యకమో తెలుస్తుంది. ఒక official పార్టీలో Mr. Cheong సహోద్యోగులు Yeong-Hye నిర్ణయంపై వ్యక్తపరిచే అభిప్రాయాలు చూస్తే,

Do you remember those mummified human remains they discovered recently? Five hundred thousand years old, apparently, and even back then humans were hunting for meat—they could tell that from the skeletons. Meat eating is a fundamental human instinct, which means vegetarianism goes against human nature, right? It just isn’t natural.”

Well, I must say, I’m glad I’ve still never sat down with a proper vegetarian. I’d hate to share a meal with someone who considers eating meat repulsive, just because that’s how they themselves personally feel…don’t you agree?”
“Imagine you were snatching up a wriggling baby octopus with your chopsticks and chomping it to death—and the woman across from you glared like you were some kind of animal. That must be how it feels to sit down and eat with a vegetarian!”

నవల మొదట్లో ఆమె భర్త ఆమె గురించి చెప్తూ, "అసలు ఏ ప్రత్యేకతా లేని సాధారణ వ్యక్తి అయిన ఆమె శాకాహారిగా మారిన తరువాత మాత్రమే ఆమె వ్యక్తిత్వం ఒక ప్రాముఖ్యాన్ని సంతరించుకుంది' అంటాడు.

I’d always liked my wife’s earthy vitality, the way she would catch cockroaches by smacking them with the palm of her hand. She really had been the most ordinary woman in the world.

మొదటి భాగం 'The Vegetarian' లో ఆమె భర్త Mr.Cheong స్వార్ధపరుడుగా, ఏ ప్రత్యేకతా లేని ఒక సాధారణ ఉద్యోగిగా, భార్య మానసిక స్థితి అర్థంచేసుకోలేని భర్తగా కనపడతాడు. చివరకు  Yeong-Hye మానసిక అసమతౌల్యం కారణంగా ఆమెనుండి విడిపోతాడు. రెండో భాగం 'Mongolian mark'లో ఆమె బావ కళపట్ల, మరదలిపట్ల ఉండే వ్యామోహంతో తన భార్యాబిడ్డల జీవితాన్ని కూడా పణంగా పెట్టే ఒక restless, weird person గా పరిచయమవుతాడు. ఇక మూడో భాగం అన్నిటికంటే ముఖ్యమైనది. అది ఆమె అక్క In-Hye దృష్టికోణంలో చెప్పే కథ. In-Hye ఒక బాధ్యతాయుతమైన తల్లిగా, భార్యగా, అక్కగా ఇలా అడుగడుక్కీ ఒక అసాధారణమైన వ్యక్తిగా, ఏ లోపమూ లేని "సూపర్ వుమన్"గా కనిపిస్తుంది.  తార్కికత, కళాత్మకల్లాంటి ఆర్టిస్టిక్ ప్యాషన్స్ తాలూకు కాల్పనిక ప్రపంచపు నీడలేవీ జీవితంపట్ల ఆమె ప్రాక్టికల్ దృక్పధంపై ఎటువంటి ప్రభావమూ చూపించవు. కానీ చివరకు ఆమె వెనక్కి తిరిగి చూసుకుంటే తన జీవితం ఖాళీగా, చెల్లెలితోనూ, భర్తతోనూ ఉన్న సంబంధం కారణంగా ఎంత నిరర్ధకంగా, మారిందో అనిపిస్తుంది. 

ఇక వీటన్నిటికీ కేంద్రం అయిన Yeong-Hye జీవితంపై చిన్నతనంలో తండ్రి హింసాత్మక ప్రవృత్తి చాలా ప్రభావం కలిగి ఉంటుంది. మనిషి బ్రతకాలంటే ఎంతో కొంత హింస అనివార్యం అని గ్రహించి, మనిషిగా తన ఉనికిని అసహ్యించుకుని, ఆ ఉనికినే వద్దనుకుని తానొక మొక్కగా మారానని భావించే ఆమె ప్రవర్తనలో నిహిలిజం ఛాయలు  కనిపిస్తాయి. “Why, is it such a bad thing to die? అని అడిగే Yeong-Hye మానసిక సమతౌల్యంలేని మనిషిగా కనిపిస్తుంది. శాకాహారిగా మారడం ద్వారా తన నిర్ణయం గురించి Yeong-Hye చూపించే తిరుగుబాటు ధోరణి, coldness, detachment లాంటివి తనను ఒక మనిషిగా కాకుండా ఒక చెట్టుగా భావించుకునే ఆమె ఆలోచనలు ఒక సర్రియలిస్టిక్  వాతావరణాన్ని సృష్టిస్తాయి. ఆమె తల్లితండ్రులు, భర్త అందరూ ఆమె పట్ల చూపించే హింసాత్మక ధోరణి, ఆ వత్తిడితో ఆమె ఆత్మహత్యాయత్నం చెయ్యడం, వృత్తి-ప్రవృత్తిరీత్యా ఒక వీడియో ఆర్టిస్ట్ అయిన బావ ఆమె శరీరం పై ఉండే మంగోలియన్ మార్క్ పట్ల వ్యామోహంతో ఆమెను తన కళాఖండానికి అభ్యంతరకరమైన రీతిలో మోడల్ గా వాడుకోవడం- ఇలా ఒకదాని వెనుక ఒకటి జరిగే సంఘటనలు హాన్ కాంగ్ ప్రతిభకు దర్పణం పడుతూ మనకు ఒక అబ్స్ట్రాక్ట్ పెయింటింగ్ ను తలపిస్తాయి.

Yeong-Hye మానసిక స్థితి ఇలా ఉంటుంది,

Intolerable loathing, so long suppressed. Loathing I’ve always tried to mask with affection. But now the mask is coming off.

 That shuddering, sordid, gruesome, brutal feeling. Nothing else remains. Murderer or murdered, experience too vivid to not be real. Determined, disillusioned. Lukewarm, like slightly cooled blood. Everything starts to feel unfamiliar. As if I’ve come up to the back of something. Shut up behind a door without a handle. Perhaps I’m only now coming face-to-face with the thing that has always been here. It’s dark. Everything is being snuffed out in the pitch-black darkness.

Dreams of my hands around someone’s throat, throttling them, grabbing the swinging ends of their long hair and hacking it all off, sticking my finger into their slippery eyeball. Those drawn-out waking hours, a pigeon’s dull colors in the street and my resolve falters, my fingers flexing to kill. Next door’s cat, its bright tormenting eyes, my fingers that could squeeze that brightness out. My trembling legs, the cold sweat on my brow. I become a different person, a different person rises up inside me, devours me, those hours…

పాఠకుడికి కథ మంచిచెడుల గురించిన తర్కంపై దృష్టిమళ్ళకుండా కథనాన్ని ముందు నిలబెట్టి మాములు విషయాలను కూడా తన నెరేషన్తో రక్తి కట్టించారు హాన్ కాంగ్. హాపీ రీడింగ్.