Thursday, July 17, 2025

Reading Ulysses - Part 2

9. Scylla and Charybdis :

Image Courtesy Google

ఆనాటి డబ్లిన్ సాహిత్య ప్రపంచానికి కేంద్రమైన 'నేషనల్ లైబ్రరీ'లో జరిగే సాహితీ గోష్టిలో షేక్స్పియర్ 'హేమ్లెట్' తో బాటు ఆయన వ్యక్తిగత జీవితం కూడా చర్చకు వస్తుంది. 'హేమ్లెట్' పాత్ర కాల్పనికమా, వాస్తవమా? అసలు హేమ్లెట్ ఎవరు?- ఇలాంటి అనేక ప్రశ్నలు తలెత్తుతాయి. ప్రాచీన తర్కం ప్రకారం, షేక్స్పియర్ తననే 'హేమ్లెట్' పాత్రగా సృష్టించుకున్నారనే కొందరి వాదనను స్టీఫెన్ వ్యతిరేకిస్తాడు. ఈ చర్చలో షేక్స్పియర్, ఆయన భార్య ఆన్ హాథవే వైవాహిక జీవనం గురించి 'జాయిస్ మార్కు పదాల్లో' దొర్లే హాస్యం, వ్యంగ్యం వచనాన్ని ఆసక్తికరంగా చదివిస్తాయి. మరోవైపు బ్లూమ్ నేషనల్ మ్యూజియంలో గ్రీకు శిల్పాలను చూస్తూ ఉంటాడు. అతడి అభిరుచిని చూసి మల్లిగన్ అతణ్ణి "గ్రీకర్ దాన్ ది గ్రీక్స్" అని వేళాకోళం చేస్తాడు. ఇక ఈ అధ్యాయంలో మరో ముఖ్యమైన గమనింపు-- జాయిస్ శైలి గురించి ఒక వివరం స్పష్టంగా తెలుస్తుంది. ఈ క్రింది వాక్యాలు చూడండి-- రెండు, మూడు పదాలను కలిపి ఒకే పదంగా రాయడం చూస్తే జాయిస్ రచనా శైలిలో వాక్య నిర్మాణం శబ్దప్రధానంగా ఉంటుందని మన గమనింపులోకొస్తుంది.

—He’s a cultured allroundman, Bloom is, he said seriously. He’s not one of your common or garden… you know… There’s a touch of the artist about old Bloom.

Haines opened his newbought book.

—I’m sorry, he said. Shakespeare is the happy huntingground of all minds that have lost their balance.

'ఒడిస్సీ' 12వ పుస్తకంలో కిర్కె అతనికి ఇథాకాకు చేరుకోవడానికి ఒక మార్గం సూచిస్తుంది. సముద్ర ప్రయాణంలో రెండు భూభాగాల మధ్య ఒకవైపు రాళ్ళతో కూడిన ద్వీపంలా ఉండే ప్రాంతం, 'సిల్లా' అనే ఆరు తలల రాక్షసి నివాసమైతే మరోవైపున ఉండేది సుడిగుండాన్ని తలపించే చారిబ్డిస్ అనే రాక్షసి నివసించే ప్రాంతం. చారిబ్డిస్ సముద్ర ప్రయాణికులను తన సుడిగుండంలోకి లాక్కుని చంపేస్తుంది. ఒడిస్సియస్ ఈ ప్రమాదకర మార్గాన్ని ఎంచుకుంటాడు. ఒడిస్సియస్ ఓడ చారిబ్డిస్‌ సుడిగుండాన్ని సులభంగానే తప్పించుకున్నప్పటికీ, సిల్లా నోటికి ఆరుగురు అనుచరులు బలవుతారు. ఒడిస్సియస్‌ మిగిలిన సహచరులతో బాటు ఎటువంటి ప్రమాదం లేకుండా బయటపడతాడు.

సోక్రటీస్ వ్యక్తిగత జీవితం గురించిన చర్చలో ఎన్ని హాస్యోక్తులో!! 

John Engliton said shrewdly-----What useful discovery did Socrates learn from Xanthippe?

Dialectic, Stephen answered.

ఈ ఎపిసోడ్లో ప్రాసలతో కూడిన జాయిస్ 'వర్డ్ ప్లే' చదవడానికి భలే సరదాగా ఉంటుంది, ఉదాహరణకు:

If others have their will Ann hath a way. [Ann Hathaway -- Shakespeare's wife]

ఇంకొక వాక్యం:

Between the acres of the rye 

These beautiful countryfolk would lie.

దానికి తోడు సంభాషణల మధ్యలో అనేక 'టంగ్ ట్విస్టర్స్' దొర్లుతూ ఉంటాయి. ఉదాహరణకు:

Peter Piper pecked a peck of pick of peck of pickled pepper.

The quaker librarian, quaking, tiptoed in, quake, his mask, quake, with haste, quake, quack.

"దేవుడి తర్వాత ఎక్కువ సృష్టి చేసింది షేక్స్పియరే" అన్న మాటలు చదివి నవ్వుకోకుండా ఉండలేం. [After God Shakespeare has created most]  

కళ గురించి కొన్ని అభిప్రాయాలు : 

“Art has to reveal to us ideas, formless spiritual essences. The supreme question about a work of art is out of how deep a life does it spring. Paintings of Moreau are paintings of ideas. The deepest poetry of Shelley, the words of Hamlet bring our mind into contact with the eternal wisdom; Plato's world of ideas. All the rest is the speculation of schoolboys for schoolboys.”

"After romantic assumption that artist is greater in the soul than other men and that the greatness of a work of art is in direct proportion to the greatness of the artist's soul."

ఇందులో గుర్తుండిపోయే మరికొన్ని వాక్యాలు :

Mahamahatma-- భారతీయ పురాణేతిహాసాల మీద జాయిస్ పట్టు ఇలాంటి అనేక పదాల్లో కనిపిస్తుంది.

I don't care a button 

The artist weave and unweave his image.

The mind, Shelly says , is a fading coal.

Father -daughter: Will he not see reborn in her, with the memory of his own youth added, another image?

When Rutlandbaconsouthamptonshakespeare or another poet of the same name in the comedy of errors wrote Hamlet he was not the father of his own son merely but, being no more a son, he was and felt himself the father of all his race, the father of his own grandfather, the father of his unborn grandson who, by the same token, never was born, for nature, as Mr Magee understands her, abhors perfection.

10. Wandering Rocks :

Image Courtesy Google

జాయిస్ అసలేం చెప్పాలనుకుంటున్నారో అర్థంకాక, కథకు మొదలూ-తుదీ  పట్టుకోలేక, పాఠకుడికి కాకులు దూరని కారడివిలో తప్పిపోయినట్లనిపించే  చాప్టర్-  ‘వాండరింగ్ రాక్స్’. ఇది 11 మినీ ఎపిసోడ్లుగా విభజించబడింది. ఇందులో  జరుగుతున్న సంఘటనల్లో ఒకే సమయంలో డబ్లిన్లోని వేర్వేరు ప్రదేశాల్లో జరుగుతున్న విషయాలను ప్రస్తావిస్తారు. ఇందులో అనేక పాత్రల "స్ట్రీమ్ ఆఫ్ కాన్షియస్" మల్టిపుల్ లేయర్స్ లో వచనాన్ని విడదీయలేనంత సంక్లిష్టంగా మార్చేస్తుంది. ఈ ఎపిసోడ్ ఎలా ఉంటుందంటే, ఒక చిన్న ఊరిలో బాగా రద్దీగా ఉన్న బజారులో నడుస్తుంటే ఎవరో తెలిసిన మనిషి కనిపిస్తాడనుకుందాం. అతణ్ణి పలకరించాక, ఇద్దరూ ఏదో పిచ్చాపాటీ కబుర్లు చెప్పుకుంటూ మరో చోటికెక్కడికో నడుస్తూ వెళ్తుంటే దారిలో మరో వ్యక్తి కనిపిస్తాడు. మొదటి ఇద్దరూ వీడ్కోలు చెప్పుకున్నాక, ఆ మూడో వ్యక్తి ప్రపంచంలో సంగతులు మొదలవుతాయి. ఎపిసోడ్ అంతా ఇదే విషయం రిపీటెడ్ గా అనేక వ్యక్తుల మధ్య జరుగుతూ ఉంటుంది.

స్టీఫెన్ తోబుట్టువులు కేటీ, బూడీలు కడుపేదరికంలో తినడానికి తిండి లేక తమ పుస్తకాలను మదుపుకు పెట్టి డబ్బు తెచ్చుకునే ప్రయత్నం చేసి విఫలమవుతారు. వాళ్ళ పాత్రల ద్వారా డబ్లిన్ దిగువ తరగతి ప్రజల్లో మతం పట్ల విధేయతనూ, నమ్మకాన్నీ ఆకలితో కొనే ప్రయత్నాన్ని చూస్తాం. "All things are inconstant except the faith in the soul, the service of which is eternal."

హోమర్ 'ఒడిస్సీ'లో కిర్కె ఒడిస్సియస్‌ కు ఇథాకాకు తిరిగివెళ్ళడానికి సూచించిన రెండు మార్గాల్లో ఒకటి సిల్లా- చారిబ్డిస్ అయితే మరొకటి 'వాండరింగ్ రాక్స్'. సముద్రంలో కదులుతూ ఉండే ఆ రాళ్ళ మధ్య నుండి ఓడలు వెళ్ళడం దాదాపు అసాధ్యమని భావించిన ఒడిస్సియస్ సిల్లా మరియు చారిబ్డిస్‌ మార్గాన్ని ఎంచుకుంటాడు. ఈ ఎపిసోడ్లో "స్ట్రీమ్ ఆఫ్ కాన్షియస్నెస్" బ్లూమ్, స్టీఫెన్ లను దాటి ఇతర పాత్రలకు కూడా వ్యాపిస్తుంది. వచనంలో మనుషులతో బాటు డబ్లిన్ వీధులన్నీ మన కళ్ళముందు సజీవంగా ప్రాణంపోసుకున్నట్లనిపిస్తుంది. జాయిస్ ప్రతీ వీధి పేరు, దుకాణం పేరూ మొదలుకుని డబ్లిన్ జియోగ్రఫీకి సంబంధించిన ప్రతీ చిన్న వివరమూ వదలకుండా చెబుతుంటే చదివేవాళ్ళకి డబ్లిన్ మ్యాప్ వెతుక్కుని ప్రక్కన పెట్టుకోవాలేమో అనిపిస్తుంది. జాయిస్ ఈ ఎపిసోడులో వాడిన టెక్నిక్ ని "లాబిరింథ్" అని పిలుస్తారట. సాహిత్యంలో ఇలాంటి ప్రయోగాలు చేసిన బోర్హెస్, కాల్వినోలతో బాటు నాకు మన మహాభారతంలో 'పద్మవ్యూహం' కూడా గుర్తొచ్చింది. డబ్లిన్ నగరం ఇక్కడ ఒక లాబిరింథ్‌గా రూపాంతరం చెందుతుంది.

“The reverend Hugh C. Love walked from the old chapterhouse of saint Mary’s abbey past James’s street, past the brewery of Messrs Arthur Guinness, Son and Co., Limited, and past the Irish National Foresters’ Hall, past Lapton’s undertakers.”

కానీ డబ్లిన్ గురించి ప్రాథమికమైన అవగాహన లేని పాఠకులకు ఇందులోని  వివరణలు ఏదో గ్రహాంతర వ్యవహారంలా అనిపిస్తాయి. పాఠకుడి మెదడులో జరుగుతున్న సంఘటనలను ఆయా ప్రాంతాలతో సహా దృశ్య రూపంలో చిత్రీకరించుకోవడం అసాధ్యంగా కనిపిస్తుంది. దానికి తోడు ‘వాండరింగ్ రాక్స్’ ఎపిసోడ్ కొన్ని ముఖ్య పాత్రల చుట్టూ తిరగదు. ఇందులో ఏ పాత్రకాపాత్ర ముఖ్యమనే అనిపిస్తుంది. మొత్తం డబ్లిన్ సమాజం ఇందులో మెయిన్ స్టేజిని తీసుకుంటుంది. చివరకు బ్లూమ్, స్టీఫెన్లు కూడా ఆ బిగ్ పిక్చర్ లో ప్రాముఖ్యత లేని వాళ్ళలాగే కనిపిస్తారు. ఇందులో మరణం తాలూకు సంతాపం ప్రధానంగా కనిపిస్తుంది. మరణించిన పాడీ డిగ్నమ్ కొడుకు మాస్టర్ ప్యాట్రిక్ డిగ్నమ్, తల్లిని కోల్పోయిన స్టీఫెన్-- వీరిద్దరి మానసిక స్థితీ ఒకేలా ఉంటుంది.

11. Sirens :

Image Courtesy Google

హోమర్ 'ఒడిస్సీ' 12 వ పుస్తకంలో ఒడిస్సియస్ ఓడ ప్రయాణంలో ఎదురయ్యే 'సైరెన్స్' అనే ప్రమాదం గురించి కిర్కె ముందే అతణ్ణి హెచ్చరిస్తుంది. 'సైరెన్స్'  అనే సముద్ర కన్యల రూపంలో ఉండే రాక్షసులు మధురమైన స్వరాలతో  పాటలు పాడుతూ వారిని మైకంలో ముంచేసి తమవైపు ఆకర్షిస్తూ మాయ చేస్తాయి. ఆ మాయకు లొంగి వీళ్ళు గనుక ఆ ద్వీపం వైపు వెళ్తే ఇక అంతే సంగతులు. మృత్యుమార్గంలోకి వెళ్ళినట్లే. ఒడిస్సియస్ తనను ఓడ స్తంభానికి కట్టెయ్యమని ఆదేశించి, తన అనుచరుల్ని 'సైరెన్స్' శబ్దాలు వినబడకుండా మైనంతో చెవులు మూసుకోమంటాడు. ఆవిధంగా అందరూ సైరెన్స్ బారిన పడకుండా సురక్షితంగా తప్పించుకుంటారు. జాయిస్ బ్లూ ప్రింట్ గిల్బర్ట్ స్కీమా ప్రకారం 'సైరెన్స్' బార్ లో పనిచేసే మెయిడ్స్ అయితే, వారి ద్వీపాన్ని స్టీఫెన్ మద్యం సేవించడానికి వెళ్ళిన 'ఆర్మాండ్ బార్' గా అనుకోవచ్చు.

బ్లూమ్ సాయంత్రం నాలుగవుతోందని అనుకుంటూ ఒక నది ఒడ్డున నడుస్తూ ఉంటాడు. నిజానికి నాలుగ్గంటలకి బ్లూమ్ భార్య మోలీ తన కాన్సర్ట్ మేనేజర్ [లవ్ ఎఫైర్] బ్లేజెస్ బోయ్లన్ ని కలవాల్సి ఉంది. బ్లూమ్ మధ్యాహ్నం భోజనం చెయ్యడం మర్చిపోయిన సంగతి గుర్తొచ్చి ఏదైనా మంచి హోటల్ కోసం వెతుకుతూ, ఉదయం అందిన మార్తా ఉత్తరానికి జవాబు కూడా రాయాలని మనసులో అనుకుంటాడు. మరోవైపు ఆర్మండ్ హోటల్ బార్‌ లో స్టీఫెన్ కూర్చుని తాగుతుంటాడు. అదే సమయంలో ఒక ఎస్సెక్స్ బ్రిడ్జ్ పై కారులో బ్లేజెస్ బోయ్లన్ ని చూసిన బ్లూమ్ కు అతణ్ణి అనుసరించాలనే బుద్ధిపుడుతుంది. బ్లూమ్ బోయ్లన్ ను అనుసరించే క్రమంలో రిచీ గౌల్డింగ్ ను కలుస్తాడు. ఆకలిగా ఉండడంతో ఇద్దరూ ఆర్మండ్ బార్లో తినాలని నిర్ణయించుకుంటారు. అదే హోటల్లో బోయ్లన్ కు 'బార్ మెయిడ్' మిస్ డౌస్ మద్యం ఇస్తూ "సోన్నర్ లా క్లోచ్" అనే ట్రిక్ ను ప్రదర్శిస్తుంది. ఇక్కడ మిస్ లిడియా డౌస్, మిస్ మినా కెనెడీ అనే ఆర్మండ్ హోటల్ బార్ మెయిడ్స్ ని హోమర్ "ఒడిస్సీ"లో "సైరెన్స్"కు ప్రతీకలుగా చూడవచ్చు. ఆ బార్ లో స్టీఫెన్, బోయ్లన్ లాంటి అందరూ ఇతరుల స్వరాలతో కూడిన సంగీతమనే మాయాజాలంలో పడి కొట్టుకుపోతున్నప్పటికీ బ్లూమ్ మాత్రం ఒడిస్సియస్ లాగే ప్రేక్షక పాత్రలో దాన్నుండి విడివడి, బాహ్య ప్రపంచానికి చెందిన శబ్దాలకు దూరంగా తన స్వతఃసిద్ధమైన ఉనికిని కాపాడుకుంటాడు.

'సైరెన్స్' శైలి కొత్తగానూ, వైవిధ్యంగానూ ఉంటుంది. పిల్లలూ, పెద్దలూ ఇష్టంగా ఆడుకునే "మేజిక్ రెయిన్బో స్ప్రింగ్ టాయ్" తెలుసు కదా! ఈ ఎపిసోడ్లో జాయిస్ శైలి నాకు ఆ రెయిన్బో రింగ్స్ ని గుర్తుకు తెచ్చింది. తన అరచేతుల్లో భాషను  సప్తవర్ణాల మిశ్రమంగా చేసి, ఆ రింగ్స్ ఎలా తిరుగుతాయో అలా ఇష్టంవచ్చినట్లు వంపులు తిప్పుతూ భాషతో యథేచ్ఛగా ఆడుకుంటారు జాయిస్. కొన్నిచోట్ల అలా తిప్పుతున్నప్పుడు జాయిస్ వచనం పూర్తిగా అదుపుతప్పి వక్రీకరణలోకి వెళ్ళిపోతుంది. దానికి తోడు శబ్దానికి [సైరెన్స్] ఈ చాప్టర్లో ప్రాముఖ్యత ఎక్కువ. అందుకే "సైరెన్స్" వచనం పేరుకి తగ్గట్టు సంగీత  ప్రధానంగా ఉంటుంది. ఇక్కడ జాయిస్ వచనం పూర్తిగా నేలవిడిచి సాముచేస్తూ వేగం హెచ్చించి గగనతలంలోకి "టేక్ ఆఫ్" తీసుకుంటుంది. సైరెన్స్ ఎపిసోడ్ ని చదవడం కంటే వినడం ప్రధానం. వివిధ స్వరాలను కలిపి "ఫ్యూషన్" చేసినట్లు రాసిన వచనం అర్థంచేసుకోవడం కూడా అంత సులభం అనిపించలేదు. ఈ క్రమంలో సాధారణ పాఠకుడికి కూడా విమర్శకుడికి మల్లే జాయిస్ చెప్పే కథ కంటే క్రాఫ్ట్ పైకి దృష్టి మళ్ళుతుంది.

ఉదాహరణకు ఈ వాక్యాలు చూడండి :

“Bloom looped, unlooped, noded, disnoded.”

“Tingting. All sing. All a ring.”

“A look. Brahms’ words. He doesn’t see. Me. Closes eyes. Ears full, of music.”

12. Cyclops :

Image Courtesy Google

'సైక్లోప్స్' ఎపిసోడ్లో డబ్లిన్ వాసుల సంభాషణల్ని పేరడీ రూపంలో రాస్తారు. నేరేషన్ ఫస్ట్ పర్సన్లో మనకు మునుపు పరిచయం లేని వ్యక్తి "నోమన్" స్వరంలో ఉంటుంది. జాయిస్ "గిల్బర్ట్ స్కీమా"లో "సైక్లోప్స్" నేరేటర్ పేరు కూడా 'నోమన్' అని క్లూ ఇస్తారు. గమనిస్తే హోమర్ "ఒడిస్సీ"లో 'సైక్లోప్స్' కథలో ఒక సందర్భంలో 'నోమన్' అనే పేరును ఒడిస్సియస్ తన పేరుకి ప్రతిగా తాత్కాలికంగా వాడుకుంటాడు. జన్మతః యూదుడైన బ్లూమ్ ని ఐర్లాండ్ వాసులు "నువ్వు ఏ జాతి వాడివి?" అని వేళాకోళం చేస్తారు. దానికి బ్లూమ్, "నేను ఐర్లాండ్ లో పుట్టాను, నేను ఐరిష్" అని సమాధానం చెప్తాడు. మరో సందర్భంలో, వారి వాక్బాణాలకు అతడి స్పందన అతడి నైతికతకు మంచి ఉదాహరణగా నిలుస్తుంది: 

“But it's no use, says he. Force, hatred, history, all that. That's not life for men and women, insult and hatred. And everybody knows that it's the very opposite of that that is really life.”

“Love, says Bloom. I mean the opposite of hatred.”

ఈ ప్యారడీలలో 19వ శతాబ్దపు మరియు ఆంగ్లో-ఐరిష్ పునరుద్ధరణకాలపు ఐరిష్ సాగాలు, పురాణాల హాస్యవ్యంగ్య ప్రదర్శనలూ, ఐరిష్ వ్యవస్థపై వ్యంగ్య వ్యాఖ్యానాలూ ఉంటాయి. యూదుడైన బ్లూమ్ మీద మాటలతో జరిగే దాడిలో పబ్ అంతర్గత రాజకీయాలూ, డబ్లిన్ లో సామజిక వర్గాల మధ్య జరిగే లావాదేవీలూ ఒక్కొక్కటిగా బయటపడతాయి. "సైక్లోప్స్" ఎపిసోడ్ ఐరిష్ సమాజపు జాతీయత ముసుగులో అసహనానికి వివరణాత్మకమైన చిత్రికపడుతుంది. ఈ ఎపిసోడ్ ని జాయిస్ డబ్లిన్ మీద వ్యంగ్యంతో కూడిన విమర్శ రూపంలో రాశారు.

హోమర్ "ఒడిస్సీ" 9వ పుస్తకంలో ఒడిస్సియస్ ఓడ ప్రయాణంలో అతడి అనుచరులతో బాటు "సైక్లోప్స్" అనే ఒంటి కన్ను రాక్షసులుండే చోటుకి చేరుకుంటారు. ఆ రాక్షసులు క్రూరమైన నరమాంస భక్షకులు. ప్రమాదవశాత్తూ ఒడిస్సియస్ తన అనుచరులతో బాటు పొలిఫెమస్ అనే రాక్షసుడి గుహలో చిక్కుకుంటాడు. ఆ రాక్షసుడు నలుగురు అనుచరులను అప్పటికప్పుడే చంపి తినేసి, వెనువెంటనే నిద్రలోకి జారిపోతాడు. ఒడిస్సియస్ ఒక ఉపాయంతో పొలిఫెమస్‌ ను మద్యంతో మత్తులోకి తీసుకువెళ్తాడు. ఆ మత్తులో రాక్షసుడు ఒడిస్సియస్ పేరు అడిగినప్పుడు, తన పేరు "నోమన్" అని అబద్ధం చెబుతాడు. మద్యం మత్తులో ఉన్న పొలిఫెమస్ ఒంటి కన్నుని కర్రతో పొడిచి అతణ్ణి గుడ్డివాణ్ణి చేస్తాడు.

ఒడిస్సియస్, అతని అనుచరులూ ఆ అవకాశాన్ని అందిపుచ్చుకుని గొర్రెల మధ్య దాక్కుని ఎలాగైతేనేం గుహ నుండి తప్పించుకుంటారు. బ్రతుకుజీవుడా అని తిరిగి వెళ్ళిపోకుండా, ఒడిస్సియస్ ఓడలోకి చేరిన తర్వాత తరుముకుంటూ ఒడ్డు వరకూ వచ్చిన పొలిఫెమస్ ను కవ్విస్తాడు. దానికి ప్రతిగా అతడు వారిపై రాళ్ళు రువ్వుతాడు. నిజానికి పొలిఫెమస్ తండ్రి సముద్ర దేవుడు "పొసైడన్". ఈ కారణంగానే ఒడిస్సియస్ ఓడ నాశనమై అతని ప్రయాణం భగ్నమవుతుంది. ఈ ఎపిసోడ్ శైలిని "గిగాంటిజం" [gigantism] అంటారట. జాయిస్ 'బ్లూ ప్రింట్' గిల్బర్ట్ స్కీమాలో జాయిస్ ఒడిస్సియస్ తాత్కాలికంగా పెట్టుకున్న పేరు "నోమన్" గురించిన ప్రస్తావన ఉంటుంది. ఈ చాప్టర్ లో జాయిస్ వచనం అసంబద్ధంగా అనిపించే వర్ణనలతో, అనేక ప్యారడీలతో కలగలిసి ఉంటుంది.

13. Nausicaa :

Image Courtesy Google

ఒక సాయంకాలం ముగ్గురు స్నేహితులు- గెర్టీ మాక్‌డౌవెల్, సిస్సీ క్యాఫ్రీ, ఎడీ బోర్డ్మన్ 'శాండీమౌంట్ స్ట్రాండ్ బీచి'లో గడుపుతూ ఉంటారు. [“There was none so fair among them as Gerty MacDowell.”] వారి వెంట సిస్సీ పిల్లలు టామీ, జాకీ (కవలలు), ఎడ్డీ నెలల పసిబిడ్డ కూడా ఉంటారు. టామీ, జాకీలు ఒడ్డున ఇసుక గూళ్ళు కడుతూ ఉంటారు. గెర్టీ వీరికి కొంత దూరంలో ఒంటరిగా కూర్చుని తన ప్రియుడు రెగ్గీ వైలీ గురించిన ఆలోచనల్లో మునిగిపోతుంది. 21 ఏళ్ళ గెర్టీ 'రెగ్గీ వైలీ' తనకు తగినవాడు కాదని అనుకుంటుంది. ఇక్కడ ఆమె, స్త్రీ సహజమైన ఆలోచనలకు ప్రతీకగా కనిపిస్తుంది.

ఈలోగా కవలలు ఆడుకుంటూ బంతిని విసిరేస్తే అక్కడే మరోచోట బండరాళ్ళపై కూర్చున్న బ్లూమ్ దాన్ని అందుకుని వారివైపు విసిరేస్తాడు. గెర్టీ పాదాల వద్దకు చేరిన ఆ బంతిని చూస్తూ అది విసిరిన వ్యక్తిని చూసినప్పుడు బ్లూమ్ మొహం "ఆమె జీవితంలో చూసిన అత్యంత దుక్ఖంతో కూడుకున్న ముఖంగా" కనిపిస్తుంది.

తర్వాత వర్ణించనలవికాని కొన్ని అసభ్యమైన సంఘటనల తర్వాత లియోపోల్డ్ బ్లూమ్ దూరంగా లేచి కుంటుకుంటూ నడుస్తున్న గెర్టీ ని చూసి "అయ్యో పాపం" అనుకుంటాడు. ఇక్కడ బ్లూమ్, గెర్టీ ల ఆలోచనలు స్త్రీ-పురుష భిన్నత్వాన్ని స్పష్టంగా చూపిస్తాయి. 'నాసికా' చాప్టర్లో గెర్టీ మాక్‌డోవెల్ శృంగారం, భావోద్వేగాలకు ప్రాధాన్యతనిచ్చే స్త్రీ సహజమైన స్వరానికీ, లియోపోల్డ్ బ్లూమ్ పురుష సహజమైన భౌతికవాదపు నిర్లిప్తతతో కూడిన స్వరానికీ మధ్య భిన్నతను స్పష్టంగా చూడవచ్చు. ఈ రెండు శైలుల మధ్య వ్యత్యాసం వారి రెండు ప్రపంచాల మధ్య దూరాన్ని సూచిస్తుంది. 'నాసికా'లో గెర్టీ పాత్ర స్త్రీ తన ప్రపంచాన్ని ఎంత రొమాంటిక్‌ దృష్టికోణం నుంచి చూస్తుందో చూపిస్తుంది. కాల్పనిక ప్రపంచానికి చెందిన ఆమె ఆలోచనలు ఆమెకు ఏవిధంగానూ  వాస్తవంలో ఆచరణీయం కాలేవని తెలుస్తుంది. గెర్టీ పాత్ర, ఆ కాలపు స్త్రీల మ్యాగజైన్లలో కనిపించే  పాపులర్ లిటరేచర్ నుండి ప్రేరణ పొందిన "కలల ప్రపంచంలో విహరించే 20వ శతాబ్దపు ఆధునిక కథానాయిక" పాత్రకు ప్రతినిధిలా కనిపిస్తుంది. ఆ కాలపు రొమాంటిసిజపు సాహిత్యం ద్వారా ప్రభావితమైన గెర్టీ తన సొంత వ్యక్తిత్వాన్ని కోల్పోయిన మనిషిగా కనిపిస్తుంది. అదే సమయంలో బ్లూమ్ ఆలోచనలు అతని అనిశ్చితమైన మనస్థితిని,  నిర్లిప్తతతో కూడిన ఒంటరితనాన్నీ ప్రతిబింబిస్తాయి.

"యులీసిస్"లో గెర్టీ పాత్ర హోమర్ "ఒడిస్సీ"లో 'నాసికా' పాత్రకు ప్రతీక. నాసికా ఒడిస్సియస్‌ ను ఆ దేశపు రాజైన తన తండ్రి వద్దకు తీసుకెళ్ళి వాళ్ళ ప్రయాణానికి సహాయం చేస్తుంది. హోమర్ "ఒడిస్సీ"లో ఒడిస్సియస్ కాలిప్సో ద్వీపాన్ని విడిచిపెట్టిన తర్వాత సముద్ర దేవుడైన పొసైడన్ ఆగ్రహానికి గురై అతడి ఓడ నాశనమవుతుంది. నడిసముద్రంలో పడిపోయిన ఒడిస్సియస్  ఎట్టకేలకు అథీనా సాయంతో ఫైషియన్ల భూమి తీరానికి కొట్టుకుని వస్తాడు. అక్కడ కొన్ని పొదల క్రింద దాక్కుని, అలసిపోయి నిద్రపోతాడు. అంతఃపుర వస్త్రాలను ఉతకడానికి నదికి చేరిన యువరాణి 'నాసికా', ఆమె చెలికత్తెలూ ఒడిస్సియస్ ను చూస్తారు. అథీనా మాయతో యువకుడిగా మారిన ఒడిస్సియస్ ను చూసి ఆమె మనసు పారేసుకుంటుంది. తనతో పాటు తండ్రి ఆల్సినస్ వద్దకు తీసుకెళ్తుంది. నాసికా తండ్రి, ఆల్సినస్‌ ఒడిస్సియస్ ను ఆదరించి అతడి ప్రయాణాన్ని కొనసాగించేందుకు సహాయం చేస్తాడు.

14. Oxen of the Sun :

Image Courtesy Google

లియోపోల్డ్ బ్లూమ్ ఆ రాత్రి హోల్స్ స్ట్రీట్‌లోని నేషనల్ మెటర్నిటీ హాస్పిటల్  కి వెళ్తాడు. ప్రసవ వేదనతో ఉన్న మిసెస్ ప్యూర్ఫాయ్ పరిస్థితి గురించి వాకబు చేస్తాడు. మూడు రోజులుగా పురిటినొప్పులతో ఆమె బాధపడుతోంది తెలిసి సానుభూతి చూపిస్తాడు. అదేచోట మెటర్నిటీ వార్డు బయట కొందరు వైద్య విద్యార్థులు మద్యం మత్తులో మాట్లాడుకుంటూ ఉంటారు. లోపల స్త్రీ ప్రసవవేదన పడుతోందన్న స్పృహ వారికుండదు. బ్లూమ్‌ మెడికల్ స్టూడెంట్ లెనెహన్ తో మిసెస్ ప్యూర్ఫాయ్ కష్టం గురించి మాట్లాడినా మత్తులో జోగుతున్న లెనెహాన్ అదేమీ పట్టనట్లుంటాడు.

హోమర్ "ఒడిస్సీ"లో ఒడిస్సియస్ అతని అనుచరులతో కలిసి "సిల్లా మరియు చారిబ్డిస్" మార్గం గుండా ప్రయాణించి ట్రినాక్రియా (ప్రస్తుత సిసిలి)  చేరుకుంటాడు. అది సూర్యదేవుడు "హెలియోస్‌" యొక్క స్వస్థలం. కిర్కె సూర్యదేవుని ఆవులకు హాని తలపెడితే ప్రమాదమని ముందే హెచ్చరించిన కారణంగా ఒడిస్సియస్ ఆ ద్వీపంలో అడుగుపెట్టడానికి ఇష్టపడడు. కానీ అప్పటికే అలసిపోయిన అతని అనుచరులు విశ్రాంతి కావాలని కోరగా, ఒడిస్సియస్ అక్కడి గోవులకు హాని తలపెట్టమని వారి దగ్గర మాట తీసుకుంటాడు. కానీ ఒడిస్సియస్ లేని సమయం చూసి, ఆకలికి తట్టుకోలేని అనుచరుల్లో కొందరు గోవుల్ని చంపి తినేస్తారు. తిరిగివచ్చిన ఒడిస్సియస్ పొంచి ఉన్న ప్రమాదం గ్రహించి, వెనువెంటనే అనుచరులతో కలిసి తిరుగుప్రయాణమవుతాడు. కానీ హోలియోస్,  అప్పటికే జ్యూస్‌ కు తన గోవులను ఒడిస్సియస్ మనుషులు వధించిన సంగతి ఫిర్యాదు చెయ్యడంతో ఆగ్రహించిన జ్యూస్ పెనుతుఫాను సృష్టించి ఓడను ధ్వంసం చేస్తాడు. ఆ  ప్రమాదంలో ఒడిస్సియస్‌ తప్ప మిగతా వందమందీ సముద్రంలో మునిగిపోతారు. 

ఇక 'యులీసిస్' విషయానికొస్తే, ఈ అధ్యాయాన్ని ఇంగ్లీష్ వచనంలో లాటిన్, ఆంగ్లో సాక్సన్ మూలాలను గుర్తుచేస్తూ, పేరడీల రూపంలో రాశారు. నాకు హోమర్ 'ఒడిస్సీ'కీ, ఈ చాప్టర్ కీ ఒక్కటంటే ఒక్క పోలిక కూడా కనబడలేదు. కానీ జాయిస్ తన మిత్రుడు ఫ్రాంక్ బడ్జెన్‌కు రాసిన ఒక ఉత్తరంలో ఆ ఆసుపత్రిని ఒక గర్భాశయంగా అభివర్ణిస్తూ "Bloom is the spermatozoon, the hospital the womb, the nurse the ovum, Stephen the embryo" అని రాశారట. అది చదివి "ఓహో!" అనుకోవడమే. జాయిస్ దాన్నొక పటంగా కూడా గీయించారట. అది ప్రస్తుతం బ్రిటిష్ లైబ్రరీలో ఉందంటారు. 

‘ఆక్సెన్ ఆఫ్ ది సన్’ 'యులీసిస్'లో ఇది అత్యంత సంక్లిష్టమైన ఎపిసోడ్‌ అంటారు. ఈ ఎపిసోడ్లో సంభాషణలు అర్థం కావాలంటే పాఠకులకు సాహిత్యం గురించి విస్తృతమైన అవగాహన ఉండి తీరాలి. కొన్ని పేరాగ్రాఫులు అర్థం కావాలంటే కొందరు రచయితల రచనల్ని ఖచ్చితంగా చదివి ఉండాలి, స్థలకాలాదులతో సహా వివిధ చారిత్రక అంశాలపై పట్టు ఉండాలి. ఇవేమీ తెలీని సాధారణ పాఠకులకు ఇదొక కొరకరాని కొయ్యలానూ, బ్రహ్మపదార్థంగానూ మిగిలిపోతుంది. నాకైతే ఇది చదువుతున్నంతసేపూ పెద్దపెద్ద కంకర్రాళ్ళ దారిలో చెప్పుల్లేకుండా నడుస్తున్నట్లుంది. :) :)

15. Circe :

Image Courtesy Google

"ఒడిస్సీ" 10వ భాగంలో లెస్ట్రిగోనియన్లతో జరిగిన యుద్ధం తరువాత ఒడిస్సియస్ అనుచరులు తీరాన్ని వెతుక్కుంటూ కిర్కె ద్వీపానికి చేరతారు. అక్కడ యురిలోకస్ మినహా మిగిలిన వారంతా కిర్కె మాయ వల్ల పందులుగా  మారిపోతారు. యురిలోకస్ మాత్రం ఒడిస్సియస్‌ కు ఈ విషయాన్ని చెప్పడానికి తప్పించుకుంటాడు. విషయం తెలిసిన ఒడిస్సియస్ ఒంటరిగా కిర్కె ఉన్న చోటుకి బయలుదేరతాడు. మార్గమధ్యంలో దేవతల వార్తాహరుడు హర్మిస్ ను కలుస్తాడు. కిర్కె మాయను ఎదుర్కోడానికి హర్మిస్ అతనికి ఒక మంత్రించిన మూలికను ఇస్తాడు. ఒడిస్సియస్ కిర్కె ప్రాంగణానికి చేరుకోగానే ఆమె  మంత్రాలు మూలిక శక్తి వలన పనిచెయ్యవు. ఒడిస్సియస్ హెచ్చరికల వలన  ఆమె అతడి అనుచరులను మళ్ళీ మనుషులుగా మారుస్తుంది. ఆ తర్వాత కిర్కె వారందరికీ సంవత్సరం పాటు తన ద్వీపంలో అతిథి మర్యాదలతో కూడిన వసతులు ఏర్పాటు చేసి ఒడిస్సియస్ ను పాతాళలోకంలో (హేడ్స్) ఉన్న    టైరేసియస్‌ ను వెళ్ళి కలవమని సలహా ఇస్తుంది.

ఇక "యులీసిస్"లో ఈ చాప్టర్ నైట్‌టౌన్లో 'మబ్బోట్ స్ట్రీట్' అనే చోట జరుగుతుంది. అది డబ్లిన్లోని ఒక వేశ్యావాటిక. మనకు మునుపు శాండీ మౌంట్ స్ట్రాండ్‌లో కనిపించిన సిస్సీ కాఫ్రీ, ఎడ్డీ బోర్డ్మన్ ఇక్కడ మళ్ళీ కనిపిస్తారు. మద్యం మత్తులో స్టీఫెన్ మరియు లింఛ్ కూడా అక్కడకు చేరతారు. బ్లూమ్ నైట్‌టౌన్‌లో టాల్బాట్ స్ట్రీట్ దగ్గర ఉంటాడు. బ్లూమ్ స్టీఫెన్‌ను చూసే క్రమంలో ఉత్సాహంగా రోడ్డు దాటుతుండగా ఒక వాహనం గుద్ది తాత్కాలిక భ్రమల్లోకి వెళ్ళిపోతాడు. ఈ ఎపిసోడ్లో తరువాత జరిగేదంతా అతడి భ్రమల్లోని కాల్పనిక ప్రపంచానికి చెందిన కథే. ఆ కల్పనల్లో బ్లూమ్ మరణించిన తన తల్లిదండ్రుల్నీ, భార్య మోలీనీ చూస్తాడు. ఈ ఎపిసోడ్ "ఒడిస్సీ"లో 'కిర్కె' చాప్టర్లో కిర్కె ఒడిస్సియస్ అనుచరులనందరినీ పందులుగా మార్చేసిన వైనాన్నీ, ఆమె మాయాజాలంలోపడి మతిభ్రమించి వారి పరిస్థితినీ ప్రతిబింబిస్తుంది. ఆ భ్రమల్లో బ్లూమ్ పురుషత్వంపై కఠిన విమర్శలు ఎదుర్కొంటాడు. అనేక ఊహాజనిత పాత్రల మధ్య ఇందులో ఒక పాత్రకు "విరాగ్" అనే పేరు పెడతారు. నిజానికి అది లియోపోల్డ్ బ్లూమ్ తండ్రి పేరు. [Rudolf Virag (later Rudolph Bloom)]

'కిర్కె' ఎపిసోడ్ శైలి చాలా నాటకీయంగా అనిపిస్తుంది. ఇందులో పాత్రల వస్త్రధారణ గురించి వివరాలు, బిగ్గరగా తెచ్చిపెట్టుకున్నట్లుండే సంభాషణలు చదువుతున్నప్పుడు పాత కాలపు నాటకాలు గుర్తొస్తాయి. ఇందులో జాయిస్ వచనం, ఒకవేళ ఫ్రాయిడ్ కలల్ని సన్నివేశాలుగా చేసి రాస్తే ఎలా ఉంటుందో, అలా ఉంటుంది. ఈ ఎపిసోడ్లో స్టీఫెన్, బ్లూమ్ తమలోని అంతర్గత భయాలతో ప్రత్యక్షంగా తలపడతారు. ఇందులో ప్రధాన కథ బ్యాక్ స్టేజి తీసుకోగా  ఫాంటసీతో కూడిన జాయిస్ వర్ణనలు వాస్తవానికీ, కల్పనకూ మధ్య రేఖల్ని పూర్తిగా చెరిపేస్తాయి. కలలు మనిషి "సబ్కాన్షియస్ మైండ్"లో నిక్షిప్తమై ఉన్న జ్ఞాపకాలకూ, అనుభవాలకూ ప్రతిరూపాలంటారు. ఈ ఎపిసోడ్ అటువంటి కలల ద్వారా వ్యక్తుల ఆంతరంగిక ప్రపంచాలను చూపించే ప్రయత్నం చేస్తుంది. ఫ్రాయిడ్  నమూనాలో ప్రతీ పాత్రలోని అంతర్ముఖత్వాన్నీ బయటికి తీసి, వాటిని ఒక రంగస్థల నాటకంగా చూపిస్తారు జాయిస్. ఎటొచ్చీ పాఠకులకు వాస్తవం ఎక్కడ ముగుస్తోందో, ఫాంటసీ ఎక్కడ మొదలవుతుందో కనిపెట్టడం చాలా కష్టం. 

16. Eumaeus :

Image Courtesy Google

స్టీఫెన్, బ్లూమ్ ఇద్దరూ కలిసి ఒకే ఫ్రేములో మాట్లాడుకుంటూ కనిపించే ఎపిసోడ్ ఇది. మద్యం మత్తులో ఉన్న స్టీఫెన్ కి బ్లూమ్ చెడు సావాసాల వల్ల జరిగే  అనర్థాల గురించి హెచ్చరిస్తాడు. స్టీఫెన్ కు దాహం వెయ్యడంతో ఇద్దరూ కలిసి నడుచుకుంటూ క్యాబ్‌మాన్ షెల్టర్‌కు చేరుకుంటారు. అక్కడ ఒక నావికుడితో జరిగే చర్చలో బ్లూమ్, స్టీఫెన్ వ్యక్తపరిచే అభిప్రాయాలు ఆసక్తికరంగా ఉంటాయి. నావికుడు తన ఛాతీపై ఉన్న ఒక టాటూను వాళ్ళిద్దరికీ చూపిస్తాడు. అది క్రూసిఫిక్షన్ దృశ్యానికి ప్రతీకగా అనిపిస్తుంది. ఈలోగా ఆ ప్రదేశంలో జరిగే మూక అల్లరి తర్వాత బ్లూమ్, మద్యం మత్తులో ఉన్న స్టీఫెన్‌ను వెంటనే అక్కడి నుండి తీసుకుని బయలుదేరతాడు.

హోమర్ "ఒడిస్సీ"లో 'Eumaeus' అంటే ఒడిస్సియస్ కు చాలా నమ్మకస్తుడైన పందుల కాపరి పేరు. ఇథాకాకు తిరిగొచ్చిన ఒడిస్సియస్ కు అతడు రహస్యంగా తన ఇంట్లో ఆతిధ్యం ఇస్తాడు. బ్లూమ్ స్టీఫెన్ ను తన ఇంటికి తీసుకెళ్ళి ఆతిధ్యం ఇచ్చే సన్నివేశం దానికి ప్రతీక. స్టీఫెన్ పాండిత్యం పట్ల లోలోపలే ఆరాధనాభావంతో ఉన్న బ్లూమ్ అతణ్ణి గమనిస్తూ ఉంటాడు. 

He had a sort of scholarly manner and he sidled along rather dubiously, as if he felt himself not quite fit for the position.

స్టీఫెన్ మాటలు- "A man of genius makes no mistakes. His errors are volitional and are the portals of discovery."

17. Ithaca :

Image Courtesy Google

బ్లూమ్, స్టీఫెన్- ఇద్దరూ ఎక్లెస్ వీధి వైపుకి నడుస్తూ మాటల్లోపడతారు. నైట్‌టౌన్‌లో స్టీఫెన్ కుప్పకూలిపోడానికి సరైన పోషకాహారం లేకపోవడం, మద్యం అధికంగా తాగడం అని బ్లూమ్ అభిప్రాయపడతాడు. బ్లూమ్ తన అభిప్రాయాలు, స్టీఫెన్ అభిప్రాయాలు కొన్ని విషయాల్లో ఒకేలా ఉంటే, మరికొన్ని విషయాల్లో భిన్నంగా ఉన్నాయని గమనిస్తాడు. ఇద్దరూ ఎక్లెస్ వీధి నంబర్ 7 లో ఉన్న బ్లూమ్ ఇంటికి చేరుకున్న తర్వాత గానీ అతడికి ఇంటి తాళం చెవి మర్చిపోయిన సంగతి గుర్తురాదు. తలుపు కొట్టి నిద్రపోతున్న మోలీని లేపడం ఇష్టంలేక ఇంటి బయట రెయిలింగ్ ఎక్కి ఇంట్లోకి ప్రవేశించి, వంటగదిలో దీపం వెలిగించి హాల్లో తలుపు తీసి స్టీఫెన్‌ను లోపలికి ఆహ్వానిస్తాడు.

"ఇథాకా"లో జీడీపాకంలా పట్టుకు వదలని అనేక పేరాగ్రాఫులుంటాయి. ప్రతీ పేరాగ్రాఫుకీ ఫుల్స్టాప్ కనీసం రెండు పేజీల తర్వాతే కనబడుతుంది. పోనీ ఆ  వివరాలు మన కథకేమన్నా అవసరమా అంటే, అదేమీ ఉండదు. ఆయనకి చెప్పాలనిపించింది, చెప్పారంతే! బ్లూమ్ వంటింట్లో కెటిల్లో నీరు నింపుతున్న సమయంలో బ్లూమ్ కి "నీళ్ళంటే ఇష్టం" [:) :) :)] అన్న ఒకే ఒక్క అంశాన్ని పట్టుకుని "నీరు" ప్రాముఖ్యతను స్తుతిస్తూ జాయిస్ రాసే లిస్టు ఆశ్చర్యంగానూ, హాస్యంగానూ, ఒకింత విరక్తిగానూ అనిపిస్తుంది. ఇది చదువుతున్నప్పుడు ఒకానొక జంధ్యాల సినిమాలో సుత్తి వీరభద్రరావు సన్నివేశం గుర్తురాని తెలుగు పాఠకులుండరు. :) బ్లూమ్ చేతులు కడుక్కుంటూ స్టీఫెన్‌ను కూడా చేతులు కడుక్కోమని పిలిస్తే, అతను నీళ్ళంటే తనకి సరిపడదని తిరస్కరిస్తాడు. ఆనాటి ఐరిష్ సంస్కృతిలో వేళ్ళూనుకున్న 'అపరిశుభ్రత' గురించి ఈ సందర్భంలో మనకు తెలుస్తుంది.

సాధారణమైన మానవ జీవితాన్ని ఆధ్యాత్మికతకు దగ్గర చేసి, రసాస్వాదనలో సౌందర్యభరితంగా మార్చే 'కళ'కు దూరంగా ఒక సాధారణ అడ్వర్టైజింగ్ ఏజెంట్ గా అతి మామూలు జీవితం గడిపే బ్లూమ్ కి, నిరంతరం "అదర్ వరల్డ్లీ" ఆలోచనలతో కుస్తీ పట్టే ఆర్టిస్టు స్టీఫెన్ తో గడిపిన సమయం చాలా సంతోషాన్నిస్తుంది. కానీ అతడిని మళ్ళీ కలుసుకునే అవకాశం లేదనే విషయం బ్లూమ్ ను విచారంలో ముంచేస్తుంది. స్టీఫెన్‌ లాంటి లోతైన వ్యక్తితో సంబంధం తన జీవితాన్ని సన్మార్గంలో నడిపిస్తూ పరిపూర్ణం చేయగలదని బ్లూమ్ భావిస్తాడు. టీ తాగిన తరువాత స్టీఫెన్ వెళ్ళిపోతాడు. తర్వాత బ్లూమ్ మెల్లగా బెడ్రూమ్ లోకి వెళ్ళి మోలీ కాళ్ళ వైపుకి తలపెట్టుకుని నిద్రపోతాడు. బ్లూమ్ మోలీతో కొత్త జీవితం ప్రారంభిస్తాడా లేదా అదే జీవితాన్ని పునరావృతం చేస్తాడా అనేది పాఠకులకు ఒక ప్రశ్నలా మిగిలిపోతుంది.

హోమర్ "ఒడిస్సీ"లో ఒడిస్సియస్ ఇథాకాకు తిరిగి వచ్చాకా తన కోటలోకి భిక్షగాడిలా మారువేషంలో ప్రవేశిస్తాడు. ఆంటినస్, యురిమాకస్ [సూటర్స్] మొదలైన వాళ్ళు ఒడిస్సియస్ ఎవరో గ్రహించేలోగానే ఒడిస్సియస్ కొడుకు టెలిమాకస్ తో కలిసి పన్నాగం పన్ని పెద్ద హాల్లో వారందర్నీ ఒకేచోట చేర్చి, ఎటూ వెళ్ళే అవకాశం లేకుండా బంధిస్తారు. ఒడిస్సియస్ తన భార్య పెనెలొపె ను వివాహమాడమని బలవంతపెడుతున్న వాళ్ళందర్నీ అదే హాల్లో హతమారుస్తాడు. తర్వాత ఆ రక్తపాతం జరిగిన తన కోటను పూర్తిగా శుద్ధి చేస్తాడు. [ఇది బ్లూమ్ తన ఇంట్లో ధూపాన్ని వెలిగించి సుద్ధి చేయడాన్ని పోలి ఉంటుంది.] 'యులీసిస్'లో రెండు ప్రధాన పాత్రలు స్టీఫెన్, బ్లూమ్ లు కలుసుకోవడం ఈ చాప్టర్లో ముఖ్యమైన ఘట్టం. ఇది 'ఒడిస్సీ'లో ఒడిస్సియస్ 'ఇథాకా'కు చేరి టెలిమాకస్ ను కలుసుకోవడంలా ఉంటుంది.

ఈ చాప్టర్లో వ్యక్తిగత జీవితం విషయంలో బ్లూమ్ కు తన అంతఃస్సంఘర్షణ నుండి మరికొంత స్పష్టత వస్తుంది. వాస్తవాన్ని అంగీకరిస్తూ మోలీతో కలిసి జీవించే దిశగా అతడి ఆలోచనలు సాగుతాయి. 

18. Penelope :

Image Courtesy Google

మరుసటి ఉదయం మోలీని బ్లూమ్ తనకు మంచంలోనే బ్రేక్‌ఫాస్ట్‌ ఇవ్వమని  కోరతాడు. అలా అడిగాడంటే అతడు ఆ ముందు రోజు బ్లూమ్ నైట్‌టౌన్‌కు వెళ్ళాడనీ, ఎవరితోనో గడిపి వచ్చాడనీ భావిస్తుంది. మోలీకి బ్లూమ్ రహస్యంగా ఉత్తరాలు రాయడం, ఎవరినో కలుసుకోవడం, తన పనిమనిషితో అతడి గత ప్రవర్తన-- ఇవన్నీ తెలుసు. బ్లూమ్ బోయ్లన్ తో తన సంబంధం గురించి తెలిసే తనకు దూరంగా ఉంటున్నాడని కూడా అనుకుంటుంది.

“yes because he never did a thing like that before as ask to get his breakfast in bed with a couple of eggs since the City Arms hotel when he used to be pretending to be laid up with a sick voice doing his highness to make himself interesting to that old faggot Mrs Riordan”

దేవునిపై విశ్వాసం ఉన్న మోలీకి 'ధర్మం' తనకు అనుకూలంగా మలుచుకునే వ్యవహారం మాత్రమే. 33 ఏళ్ళ మోలీ బోయ్లన్‌తో తన వివాహేతర సంబంధం గురించి ఆలోచిస్తూ ఉంటుంది. ఫ్రీమాన్స్ జర్నల్ లో బ్లూమ్ చేసే ఉద్యోగంలో వచ్చే జీతం ఆమెకు నచ్చదు. ఆమె ఆలోచనలు జిబ్రాల్టర్ లో గడిచిన తన యవ్వనంలోని తొలిప్రేమ మీదకు మళ్ళుతాయి. తన జీవితంలో కాస్త ఉల్లాసానికి బోయ్లన్ ప్రేమలేఖలు కారణమని భావిస్తుంది.

హోమర్ "ఒడిస్సీ"లో ఒడిస్సియస్ భార్య పెనెలొపే, ఒడిస్సియస్ లేని సమయం చూసి తమలో ఎవరో ఒకర్ని వివాహమాడమని వత్తిడి తెచ్చిన వారి నుండి తనను తాను కాపాడుకోడానికి అనేక వ్యూహాలు పన్నుతూ ఉంటుంది. వాటిల్లో ఒకటి: పట్టు జలతారు తెరను నేస్తున్నానని చెప్పి రోజూ దాన్ని అల్లుతూ, రాత్రికి మళ్ళీ అల్లిక మొత్తం విప్పేస్తూ కాలయాపన చేస్తుంది. చివరకు వాళ్ళకి ఆమె చేస్తున్న మోసం తెలిసిపోయినా, ఈ వ్యూహం వల్ల ఓ మూడేళ్ళు వారి నుండి తనను రక్షించుకుంటుంది. "యులీసిస్"లో 'పెనెలొపె' ఎపిసోడ్ అసభ్యకరమైన వర్ణనలు కలిగిన చాప్టర్లలో ఒకటి. హోమర్ "ఒడిస్సీ"లో పెనెలొపె, "యులీసిస్"లో మోలీ బ్లూమ్ వ్యక్తిత్వాలకు భూమ్యాకాశాల వ్యత్యాసం ఉంటుంది. పెనెలొపె భర్తకు విధేయురాలుగా ఉంటూ ప్రేమిస్తే, మోలీ చాలామంది ప్రేమికులతో వివాహేతర సంబంధాలు పెట్టుకుంటుంది. పూర్తిగా మోలీ దృష్టి కోణం నుంచి ఆమె స్వరంలోనే రాసిన ఈ మోనోలాగ్ లో విపరీతమైన వేడి, చీమల దండులాంటి ప్రజలు, సముద్రం, వీధులు-- వీటన్నిటితో కూడిన గిబ్రాల్టార్‌ ప్రపంచపు దృశ్యాలు మోలీ కళ్ళముందు కదలాడతాయి. మోలీ బ్లూమ్ తనను మొదటిసారి ప్రపోజ్ చేసినప్పుడు అంగీకరించిన సందర్భాన్ని గుర్తుచేసుకుంటూ "and yes I said yes I will Yes.” అనే ఐకానిక్ వాక్యాలతో ఈ నవల ముగింపుకొస్తుంది. 

ఇలా కొందరు మనుషుల జీవితంలో ఒక రోజు, అంటే సుమారు 18 గంటలపాటు జరిగే వివిధ సన్నివేశాల, సంభాషణల ఆధారంగా ఈ నవలంతా రాసుకొచ్చారు జాయిస్. ఈ కథ రాసిన 1904 సమయంలో ఐర్లాండ్ బ్రిటిష్ రాజ్యంలో భాగంగా ఉండేది. తన నవలకు గ్రీకు గాథ 'ఒడిస్సీ'ని నేపథ్యంగా తీసుకుని, 18 భాగాలకూ ఒడిస్సీ చాప్టర్ల పేర్లు పెట్టినప్పటికీ నిజానికి ఈ నవలలో ఆ పాత్రలు ఎక్కడా ప్రస్తావనకు రావు. కేవలం 'హోమర్ ఒడిస్సీ'తో మనకు సారూప్యతలు వెతుక్కోడానికి మాత్రమే ఉపయోగపడతాయి.

Reading Ulysses - Part 1

1. Telemachus :

Image Courtesy Google

'యూలిసెస్' కథ జూన్ 16 వ తేదీ 1904 ఉదయం 8 గంటలకి డబ్లిన్ లోని 'శాండీ కోవ్' బీచ్ ఒడ్డున మార్టెల్లో టవర్స్ లో మొదలవుతుంది. మొదటి సన్నివేశంలో 20 ఏళ్ళ వయస్సున్న వైద్య విద్యార్థి బక్ ముల్లిగాన్ గడ్డం చేసుకోడానికి టవర్ పైభాగంలో చేరి 'క్యాథలిక్ మాస్' ఎలా జరుగుతుందో పేరడీ చేస్తుంటాడు. 'మలాచి' బక్ ముల్లిగాన్, హైన్స్ అనే ఇద్దరు యువకులు స్టీఫెన్ డెడలస్ గదిలో అతడికి అద్దె కూడా ఇవ్వకుండా అతడితో బాటు నివసిస్తూ ఉంటారు. బక్ కూడా స్టీఫెన్ లాగే తనను తాను 'నాన్ కన్ఫర్మిస్ట్' అని చెప్పుకుంటాడు. ఇక ఆక్స్ఫర్డ్ విద్యార్థి హైన్స్ ఒక ఆంగ్లేయుడు. ఐరిష్ సంస్కృతి గురించి, ముఖ్యంగా సాహిత్యం గురించి రీసెర్చ్ చేసే క్రమంలో డబ్లిన్ వస్తాడు. బక్ గోల పడలేక ఒప్పుకుంటాడు గానీ స్టీఫెన్ కు హైన్స్ తన గదిలో ఉండడం ఇష్టం ఉండదు.

స్టీఫెన్ డెడలస్ "యులీసిస్" కంటే ముందు జాయిస్ రాసిన 'A Portrait of the Artist as a Young Man'లో ప్రధాన పాత్ర అంటారు. [స్టీఫెన్ డెడలస్- ఒక స్కూల్ టీచర్/ రచయిత/ ఐరిష్/ రోమన్ క్యాథలిక్] కానీ అతడు నాస్తికుడు. నేను ఆ పుస్తకం చదవలేదు కాబట్టి అతడి గురించి ఈ కథలో చెప్పిన అంశాలే తప్ప ఆ పాత్ర బాక్గ్రౌండ్ తెలీదు. వ్యక్తిగా స్టీఫెన్ తన ఆర్ధిక, సామాజిక, సాంస్కృతిక కట్టుబాట్లనుండి "ఆర్టిస్టిక్ ఫ్రీడమ్" వైపు అడుగులువేసే మనిషిగా కనిపిస్తాడు. ఆ క్రమంలో తన "కాలింగ్" ఏమిటో తెలుసుకోడానికి డబ్లిన్ వదిలి పారిస్ వెళ్తాడు. కొంతకాలం తర్వాత మళ్ళీ డబ్లిన్ తిరిగివచ్చినా, తల్లి మరణం సమయంలో ఆమె కోరుకున్న విధంగా ప్రవర్తించలేకపోయాననే పశ్చాత్తాపం అతణ్ణి తరచూ కలచివేస్తుంది. దానికి తోడు జీవితంలో తాను ఎంచుకున్న మార్గంలో విఫలమయ్యాననే నైరాశ్యంతో ఉంటాడు. స్టీఫెన్ మనసులో ద్వైదీ భావాలు "Proteus" ఎపిసోడ్ లో స్పష్టంగా కనిపిస్తాయి. రచయిత ఈ చాప్టర్లో స్టీఫెన్ ని హోమర్ 'ఒడిస్సీ'లో ఒడిస్సియస్ కొడుకు టెలెమాకస్ తోనూ, షేక్స్పియర్ హేమ్లెట్ తోనూ పోలుస్తారు.

జాయిస్ ని చదవడంలో నాకు చాలా నచ్చిన విషయం, ఆయన నేరేషన్ మధ్యమధ్యలో ఆ సందర్భానుసారంగా సాహిత్యానికో, చరిత్రకో  సంబంధించిన ఏదో ఒక కవితనో, పిట్టకథనో, వాక్యాన్నో ప్రస్తావిస్తారు. అది అర్థం కావాలంటే ఆ పూర్వాపరాలు తెలియాలి. వెంటనే గూగుల్ పేజీలు తిప్పాలి. ఈ వ్యవహారమంతా క్లాసురూములో టీచర్ పాఠం చెబుతున్నప్పుడు, ఆవలిస్తున్న విద్యార్థిని లేపి ప్రశ్నలడగడంలా ఉంటుంది. :) ఆ కవితనో, పద్యాన్నో, వాక్యాన్నో పట్టుకుని మనం దాని వెనక ఉన్న కథను తెలుసుకుని, ఈసారి కాస్త ఎక్కువ శ్రద్ధతో రచయిత చెప్పేది వింటాం. :)

"Pulses were beating in his eyes, veiling their sight, and he felt the fever of his cheeks."

"And no more turn aside and brood
Upon love's bitter mystery
For Fergus rules the brazen cars."

స్టీఫెన్ తల్లి చివరి క్షణాల్లో అతణ్ణి దేవుడిని ప్రార్థిస్తూ మోకరిల్లమని కోరితే, అది తన నాస్తిక సిద్ధాంతాలకు విరుద్ధమని తిరస్కరిస్తాడు. ఈ కారణంతో బక్ అతణ్ణి నిందిస్తూ, "తల్లిని చంపేస్తాడు గానీ సంతాపానికి చిహ్నంగా ధరించే నల్ల సూటు తప్ప గ్రే సూటు మాత్రం వేసుకోడుట" అని నిష్టూరమాడతాడు. [“He kills his mother but he can’t wear grey trousers”] స్టీఫెన్- బక్ ల సంభాషణల్లో బక్ హాస్యం, వాక్చాతుర్యం చూసి అతడే ఈ కథకు హీరోయేమో అనుకున్నాను.

మొదటి భాగం 'టెలెమాకస్' అనేది నిజానికి ఒడిస్సియస్ కొడుకు పేరు. ఈ నవలలో స్టీఫెన్ డెడాలస్ పాత్ర హోమర్ ఒడిస్సీలో 'టెలెమాకస్'కు ప్రతిబింబంగా కనిపిస్తుంది. ఒడిస్సియస్ సముద్రప్రయాణంలో మృతిచెంది ఉంటాడని భావించిన కొందరు తిరుగుబాటుదార్లు అతడి స్వస్థలమైన ఇథాకాలో 'పెనెలొపె'ని [టెలెమాకస్ తల్లి] తమలో ఎవరో ఒకర్ని వివాహమాడమని బలవంతపెడుతుండడం వల్ల టెలెమాకస్ తన సొంత ఇంట్లోనే పరాయీకరణను అనుభవిస్తూ ఉంటాడు. స్టీఫెన్ తాను అద్దెకుంటున్న మార్టెల్లో టవర్స్ తాళం చెవిని చివర్లో బక్ కు గత్యంతరం లేక ఇచ్చేసే సందర్భంలో [“Give us that key, Kinch.”] అచ్ఛం టెలెమాకస్ లాగే తన అస్తిత్వాన్ని వెతుక్కునే ప్రయత్నం కనిపిస్తుంది. తన గది తాళాలు విసిరేసి స్టీఫెన్ తన స్నేహితుల్ని పంటి బిగువున "Usurpers" [ఒడిస్సీలోని suitors] అని తిట్టుకుంటూ అక్కడ్నుంచి వెళ్ళిపోతాడు. ఈ ఎపిసోడ్లో స్టీఫెన్ పాత్ర చిత్రీకరణలో టెలెమాకస్ తో బాటు 'హేమ్లెట్'లోని అసహనం ఛాయలు కూడా కనిపిస్తాయి. బక్ ముల్లిగాన్ పాత్ర షేక్స్పియర్ 'హేమ్లెట్'లో క్లాడియస్ నీ, హోమర్ 'ఒడిస్సీ'లో 'అంటినస్'నీ పోలి ఉంటుంది.

2. Nestor :

Image Courtesy Google

మిగతా చాప్టర్లతో పోలిస్తే "నెస్టర్" యులీసిస్ లో చాలా చిన్న చాప్టర్. హోమర్ 'ఒడిస్సీ'లో ఒడిస్సియస్ కొడుకు టెలెమాకస్ తండ్రి ఆచూకీ తెలుసుకోడానికి పైలోస్ (Pylos) ప్రయాణమవుతాడు. గుర్రాలను అదుపుచేసే పైలోస్ దేశపు రాజు నెస్టర్ ట్రాయ్ లో ఒడిస్సియస్ తో కలిసి యుద్ధం చేస్తాడు. టెలెమాకస్ కు పైలోస్లో ఘనమైన ఆతిథ్యం దొరుకుతుంది. అతడికి యుద్ధంలో తన తండ్రి ఒడిస్సియస్ శౌర్య పరాక్రమాల గురించీ, తెలివితేటల గురించీ నెస్టర్ మాటల ద్వారా తెలుస్తుంది. నెస్టర్ 'దేవత అథేనా'కు బలులు ఇచ్చి సంతృప్తి పరిచాక ఒడిస్సియస్ ను వెతకడానికి టెలెమాకస్ కు తోడుగా తన ఆఖరి కొడుకు పిసిస్ట్రాటస్ ను పంపుతాడు.

ఇక యులీసిస్ కథ, ఉదయం 10 గంటలకు ఒక ప్రైవేట్ స్కూల్లో మొదలవుతుంది. తన తండ్రితో భౌతికంగా కాకపోయినా మానసికంగా దూరమైన స్టీఫెన్ డెడలస్ హెడ్ మాస్టర్ గారెట్ డీసీ (Garrett Deasy) మాటల్లో స్త్రీద్వేషం, యూదుల పట్ల ద్వేషం చూసి విసుగ్గా “Is this old wisdom?” అని మనసులోనే తిట్టుకుంటాడు. గారెట్ “Jews sinned against the light,” అన్నప్పుడు “Who has not?” అని తీసిపారేస్తాడు స్టీఫెన్. 'ఒడిస్సీ'లో నెస్టర్ మాటలు కూడా  అచ్చం ఇలాగే టెలిమాకాస్ పై ప్రభావం చూపడంలో విఫలమవుతాయి. ఇక్కడ గారెట్ 'నెస్టర్' పాత్రకు ప్రాతినిధ్యం వహిస్తున్నాడనిపిస్తుంది. ఈ భాగంలో పైలోస్ రాజ్యాన్ని ఒక ప్రైవేట్ స్కూల్ గానూ, అందులో విద్యార్థులను నెస్టర్ కొడుకులుగానూ మనం స్వేచ్ఛగా ఊహించేసుకోగలిగే కాన్వాస్ మన ముందుంటుంది. స్టీఫెన్ డెడలస్ తన విద్యార్థులకు చరిత్ర బోధించే క్రమంలో మరోచోట తానే స్వయంగా నెస్టర్ గా కనిపిస్తాడు. కానీ గారెట్, స్టీఫెన్- వీరిద్దరూ తమ అనుభవాల్ని తమ తరువాత తరంతో పంచుకునే క్రమంలో ఘోరంగా విఫలమవుతారు. "History is a nightmare from which I am trying to awake" అనే స్టీఫెన్ మాటల్ని విన్నప్పుడు, యువత ఎప్పుడూ పెద్దవాళ్ళ అనుభవసారం కంటే తమ స్వానుభవం నుంచే నేర్చుకోవాలనుకోవడం సహజం కదా అనిపిస్తుంది. డీసీ ఒక వ్యాధి గురించి రాసిన ఉత్తరాలను పత్రికలో ప్రచురించమని స్టీఫెన్ కు ఇస్తాడు. స్టీఫెన్ అవి తీసుకుని పాఠశాల బయటకొచ్చాక డల్‌కీ స్టేషన్ నుండి బయలుదేరే ట్రైన్ ఎక్కడానికి  సాండీమౌంట్ స్ట్రాండ్ ఒడ్డున ఒంటరిగా నడుస్తూ ఆలోచనల్లో మునిగిపోతాడు.

—  Weep no more, woful shepherds, weep no more
For Lycidas, your sorrow, is not dead,
Sunk though he be beneath the watery floor...

Riddle me, riddle me, randy ro.
My father gave me seeds to sow. 

"A woman brought sin into the world. For a woman who was no better than she should be, Helen, the runaway wife of Menelaus, ten years the Greeks made war on Troy. A faithless wife first brought the strangers 34to our shore here, MacMurrough's wife and her leman, O'Rourke, prince of Breffni. A woman too brought Parnell low."

3. Proteus :

Image Courtesy Google

మొదటి రెండు చాప్టర్ల జాయిస్ ధాటిని తట్టుకుని ఎలాగో మూడో చాప్టర్ లోకి అడుగుపెట్టిన సగటు పాఠకుడికి “Ineluctable modality of the visible” అన్న ప్రారంభపు వాక్యాలు చూసి జీవితం మీద విరక్తి కలుగుతుంది. జాయిస్ మనల్ని టార్చర్ చెయ్యడానికే ఈ పుస్తకం రాశారని నమ్మే స్థితికి వచ్చేస్తాం. :)

ఉదయం 11 గంటల సమంయలో స్టీఫెన్ డెడలస్ శాండీ మౌంట్ స్ట్రాండ్ బీచ్ లో నడుస్తూ ఆలోచనల ప్రవాహంలో కొట్టుకుపోతాడు. ఇది ఈ నవల మొత్తానికీ "స్ట్రీమ్ ఆఫ్ కాన్షియస్నెస్" పద్ధతిలో రాసిన అతి పెద్ద చాప్టర్ అని చెప్పొచ్చు. 

శాండీ మౌంట్లో స్టీఫెన్ బంధువులుంటారు. మొదట ఆ రాత్రి వారి దగ్గర బస చెయ్యవచ్చేమో అడగాలనుకున్నా మళ్ళీ వారి ఇంటికి వెళ్ళాలనే ఆలోచన విరమించుకుని తన జీవితాన్ని తలుచుకుంటూ, ఎడతెగని ఆలోచనలతో ఆత్మపరిశీలన చేసుకుంటాడు. ఈ ఎపిసోడ్లో అరిస్టాటిల్ సిద్ధాంతాల గురించి చర్చిస్తూ రాసిన ఓపెనింగ్ లైన్స్ “Ineluctable modality of the visible” చాలా ఆసక్తికరంగా అనిపించాయి. ఈ ఒక్క వాక్యం దగ్గరే చాలాసేపు ఆగిపోయాను. మనిషి ప్రపంచాన్ని తన కళ్ళతో చూసి అర్థంచేసుకుందామని ప్రయత్నిస్తాడు. తన దృష్టికి వచ్చింది మాత్రమే వాస్తవమని భ్రమపడతాడు. కానీ మన దృష్టి ప్రయాణించినంతవరకూ, అంటే పరిమితమైన పరిధిలో కనిపించే విషయాన్ని మాత్రమే వాస్తవమని నమ్మడం తప్ప మనకి మరోదారి లేదు. నిజానికి చూపు మనకి నిర్ధిష్టమైన [పార్షియల్ రియాలిటీ?]ని మాత్రమే చూపిస్తుంది, దానివల్ల వచ్చే జ్ఞానం, అనుభవం పరిమితం. మిగతా జ్ఞానేంద్రియాలకి సంబంధించిన రుచి, వాసనా, స్పర్శ- ఈ అనుభవాలేమీ కళ్ళు ఇవ్వలేవు. స్టీఫెన్ ఆలోచనల్లో తన పరిధిలో లేని జీవితపు వాస్తవాన్ని చూడలేని నిస్సహాయతా, అశక్తత కనిపిస్తాయి. నిజానికి కళ్ళతో చుసిన ప్రతీదీ నిజమనుకునే జడ్జిమెంట్ ఎంత లోపభూయిష్టమైనదో కదా!! మరి ముఖ్యంగా గై డెబోర్డ్, డెఱిడా లాంటి వాళ్ళు ముందే హెచ్చరించినట్లు నేటి 'వాస్తవం' వర్చువల్ వాస్తవంగా రూపాంతరం చెందిన ఈరోజుల్లో జాయిస్ వాక్యాలు  మరింత అర్థవంతంగా అనిపిస్తాయి. కేవలం నాలుగైదు పదాలతో సరళంగా కనిపించే ఆ వాక్యంలో నిగూఢంగా ఆ మొత్తం చాప్టర్ని చిన్న చుట్టచుట్టేసి ఆ క్లూస్ ని మనమీదకి విసిరెయ్యడం జాయిస్ కే చెల్లింది.

"అరిస్టాటిల్ సిద్ధాంతాల" (space & vision) గురించి ఆలోచిస్తూ స్టీఫెన్ కళ్ళు మూసుకుని, చీకటిలో ఎలాంటి అనుభూతి వస్తుందో తెలుసుకోవాలని ప్రయత్నిస్తాడు. కళ్ళుమూసుకుని నడుస్తూ "Am I walking into eternity along Sandy mount strand"? అనుకుంటాడు. ఈ ఎపిసోడ్ ముగింపులో ఒకప్పుడు సముద్రంలో మునిగి చనిపోయిన మనిషి మృతదేహాన్ని గుర్తుకుతెచ్చుకుని, "మరణించిన వారిని శ్వాసిస్తూ నేను జీవిస్తున్నాను, మరణించిన వారి శరీరాలు కలిసిపోయిన మట్టి మీద నడుస్తున్నాను, వారి అవశేషాలను ఆహారంగా చేసుకున్నాను"  [Dead breaths I living breathe, tread dead dust, devour a urinous offal from all dead] అనే తలపోతల్లో స్టీఫెన్ కు పూర్వీకుల గతానికీ, వర్తమానంలో తన ఉనికికీ సంబంధం ఉందన్న [Metempsychosis-పునర్జన్మ] అవగాహన కలుగుతుంది.

God becomes man becomes fish becomes barnacle goose becomes featherbed mountain.

 As I am. As I am. All or not at all.

White thy fambles, red thy gan
And thy quarrons dainty is.
Couch a hogshead with me then.
In the darkmans clip and kiss.

4. Calypso :

Image Courtesy Google

'ఒడిస్సీ'లో నాలుగు చాప్టర్ల వరకూ ఒడిస్సియస్ కనిపించడు. ఈ నవలలో కూడా అసలు కథానాయకుడు, అడ్వర్టైజింగ్ ఏజెంట్ అయిన 38 ఏళ్ళ లియోపోల్డ్ బ్లూమ్ 'కాలిప్సో' ఎపిసోడ్లో ఉదయం 8 గంటలకు నంబర్ 7, ఎక్లెస్ వీధిలోని వంటింట్లో ఉదయం అల్పాహారం తయారుచేస్తూ మనకు మొదటిసారి పరిచయమవుతాడు. హోమర్ 'ఒడిస్సీ' ఐదో భాగం కథలో ఒడిస్సియస్ ఒక దీవిలో 'కాలిప్సో' అనే సముద్రపు అప్సరస (nymph) దగ్గర ఏడేళ్ళపాటు నిర్బంధంలో ఉండిపోతాడు. భార్యకు వివాహేతర సంబంధం ఉందని తెలిసీ, ఆమెను వదల్లేని బ్లూమ్ లో  ఒడిస్సియస్ లాగానే తన అధీనంలో లేని పరిస్థితుల నుండి తప్పించుకోలేని నిస్సహాయత కనిపిస్తుంది. 

'ఒడిస్సీ'లో అథేనా సలహా మేరకు 'జ్యూస్' హెర్మెస్ ను కాలిప్సో వద్దకు పంపి ఒడిస్సియస్ ను విడుదల చెయ్యమని ఆదేశిస్తాడు. కాలిప్సో సహాయంతో ఓడను నిర్మించిన ఒడిస్సియస్ సముద్ర ప్రయాణం మొదలుపెడతాడు, కానీ మార్గమధ్యంలో పొసైడన్ ఆగ్రహానికి గురై అతడి ఓడ మునిగిపోతుంది. చివరకు అథేనా జోక్యంతో పొసైడన్ తుఫానును శాంతింపజేశాక ఒడిస్సియస్ ప్రాణాలతో ఒడ్డుకు చేరతాడు. 'ఒడిస్సీ'లో కిర్కె, కాలిప్సో కథలు చదువుతుంటే మహాభారతంలో భీముడు-హిడింబి, అర్జునుడు-ఉలూపి కథలు గుర్తొస్తాయి. గ్రీకు పురాణాలను మన పురాణాలతో పోల్చి చదువుతుంటే భలే ఆసక్తిగా అనిపిస్తుంది.

ఇక 'యులీసిస్' కథలోకొస్తే, బ్లూమ్ మోలీకి బ్రేక్ఫాస్ట్ తీసుకెళ్ళే సమయంలో ఆమె మంచం మీద ఒక వనకన్య [nymph] పెయింటింగ్ ఉందన్న చిన్న వివరం కనిపిస్తుంది. ఈ ఒక్క అంశం తప్ప హోమరిక్ కథకూ యులీసిస్ కథకూ పెద్దగా పోలికలేమీ నాకు కనపడలేదు. మరోచోట జాయిస్ బ్లూమ్ 'పిగ్ కిడ్నీ' తింటున్నాడని రచయిత అతి మామూలు విషయాన్నే చెబుతున్నట్లనిపించినా, దాన్ని వర్ణించిన తీరులో అంతర్లీనంగా అతడు రుచులకిచ్చే ప్రాధాన్యతను గమనించమని పాఠకులకు చెబుతున్నట్లనిపిస్తుంది. బ్లూమ్ భౌతిక రుచులకూ, ఆలోచనలకూ సంబంధించిన సుదీర్ఘమైన వర్ణనలు అతణ్ణి తార్కికతకు దూరంగా, పూర్తి  భౌతికవాదిగా చూపిస్తాయి. వృత్తి రీత్యా రచయిత అయిన స్టీఫెన్ లా అతడికి తర్కవితర్కాలు, అస్తిత్వవాదపు ఝంఝాటాలేం ఉండవు. స్టీఫెన్ బ్లూమ్ కి పూర్తి భిన్నంగా మానసికమైన అలజడులతో భౌతిక ప్రపంచంతో నిత్యం పోరాడుతుంటాడు.

He held the page aslant patiently, bending his senses and his will, his soft subject gaze at rest. The crooked skirt swinging, whack by whack by whack.

బ్లూమ్ మోలీకి బ్రేక్‌ఫాస్ట్ తీసుకెళ్ళిన సందర్భంలోనూ, స్టీఫెన్ "ప్రొటియెస్" చాప్టర్లో బీచ్ ఒడ్డున నడిచే సమయంలోనూ ప్రాచీన గ్రీకు ఫిలాసఫీలో 'పునర్జన్మ' [Metempsychosis అనే గ్రీకు పదం] గురించి ప్రస్తావించడం చూస్తే జేమ్స్ జాయిస్ పునర్జన్మను నమ్ముతారనిపిస్తుంది. పోనుపోనూ ఈ నవలలో ఆ వాదనను బలపరిచే అనేక సన్నివేశాలుంటాయి. కానీ నాస్తికుడైన జాయిస్ కు ఈ నమ్మకమేమిటా అని ఆరా తీస్తే ఆయనపై థియోసోఫికల్ సొసైటీ ప్రభావం ఎక్కువగా ఉండేదని తెలిసింది. జాయిస్ థియోసాఫికల్ సాహిత్యాన్ని విపరీతంగా చదివేవారట.

జేమ్స్ జాయిస్ లాంటి 'ఆర్టిస్టిక్ రెబెల్' కు ఆత్మ, పునర్జన్మ లాంటి అంశాలపై నమ్మకం ఏమిటా అని ఆలోచిస్తే మనిషికి 'మతం' అవసరమా? కాదా ? అనే ప్రశ్న తలెత్తుతుంది. ఏ మతమైనా మనిషి కొన్ని నియమాలకు లోబడి క్రమశిక్షణతో జీవించడానికి అనుసరించే మార్గం అనుకుంటే, ప్రతీ మతం నుండీ కొన్ని అంశాలను సంగ్రహించి,ప్లేటో ఫిలాసఫీతో కలిపి రూపొందిన 'థియోసాఫికల్' ఐడియాలజీ వలన ప్రభావితమవ్వడంలో జాయిస్ వివేకమే తప్ప తెలివితక్కువతనం నాకైతే ఏమీ కనపడలేదు. మళ్ళీ కథలోకొస్తే, ఈ ఎపిసోడ్ ముగిసే సమయానికి బ్లూమ్ 'పాడీ డిగ్నమ్' అనే స్నేహితుడి అంత్యక్రియలకు హాజరవడానికి బయలుదేరతాడు. రాబోయే చాప్టర్లో జేమ్స్ జాయిస్ మీద థియోసాఫికల్ భావజాల ప్రభావం మరింత స్పష్టంగా కనిపిస్తుంది.

O, Milly Bloom, you are my darling.
You are my lookingglass from night to morning.
I'd rather have you without a farthing
Than Katey Keogh with her ass and garden.

All dimpled cheeks and curls,
Your head it simply swirls.

Seaside girls. Torn envelope. Hands stuck in his trousers' pockets, jarvey off for the day, singing. Friend of the family. Swurls, he says. Pier with lamps, summer evening, band,
Those girls, those girls,
Those lovely seaside girls.

5. Lotus Eaters :

Image Courtesy Google

'యులీసిస్' నవలలో సరళమైన భాషలో చదవడానికి తేలికగా ఉండే చాప్టర్ ఏదైనా ఉందీ అంటే, అది 'లోటస్ ఈటర్స్' మాత్రమే. ఎంత సులభంగా ఉంటుందో అంత బోరింగ్ గా, చివరికొచ్చేసరికి చిరాగ్గా కూడా ఉంటుందనుకోండి, అది వేరే విషయం. 'Proteus' చాప్టర్ మొత్తం స్టీఫెన్ 'స్ట్రీమ్ ఆఫ్ కాన్షియస్' గురించి రాస్తే, 'లోటస్ ఈటర్స్'ని బ్లూమ్ మానసిక స్థితిని గురించి రాశారు. ఈ ఎపిసోడ్ ఉదయం 10 గంటలకు డబ్లిన్లోని 'వెస్ట్ ల్యాండ్ రో' ప్రాంతంలో మొదలవుతుంది.

హోమర్ 'ఒడిస్సీ'లో కాలిప్సో ద్వీపం నుండి బయటపడ్డ ఒడిస్సియస్ సముద్రపు తుఫానులో ఓడను కోల్పోయి రాజు ఆల్సినోస్ వద్ద ఆశ్రయం పొందుతాడు. ఆల్సినోస్ కు తన ప్రయాణంలో ఎదురైన విపత్తులనూ, చేసిన  సాహసాలనూ కథలుగా చెప్పడం ప్రారంభిస్తాడు. ఆ కథల్లో 'లోటస్ ఈటర్స్' ఒకటి. ఒడిస్సియస్ తన సహచరులతో "లోటస్ ఈటర్స్" ఉండే ప్రాంతంలో ఆహారం కోసం ఆగుతాడు. అక్కడి స్థానికులు ఇచ్చిన తామరపువ్వుల్ని తిని ఒడిస్సియస్ సహచరులు మతి తప్పి అక్కడే ఆ పువ్వుల్ని తింటూ ఉండిపోవాలనుకుంటారు. మిగతావాళ్ళకి కూడా ఆ దుస్థితి రాకుండా వెంటనే ఆ ప్రాంతం నుండి బయలుదేరతారు.

బ్లూమ్ 'ఫ్రీమాన్స్ జర్నల్' కొనుక్కుని వెస్ట్‌ల్యాండ్ రో పోస్టాఫీస్ వద్ద తన టోపీలో దాచుకున్న చిన్న కార్డును తీసి జేబులో పెట్టుకుంటాడు. పోస్టాఫీసులో ఆ కార్డు చూపించి ఒక ఉత్తరం తీసుకుంటాడు. అది 'హెన్రీ ఫ్లవర్ ఎస్క్వైర్' అనే పేరు మీద ఉండడాన్ని బట్టి బ్లామ్ కి రహస్యంగా ఎవరితోనో సంబంధం ఉందనిపిస్తుంది. మార్తా క్లిఫోర్డ్ అనే స్త్రీ రాసిన ఆ ఉత్తరం సారాంశాన్ని బట్టి బ్లూమ్ కి ఆమెతో వివాహేతర సంబంధం(?) ఉంటుందని మనకు మెల్లగా అర్థమవుతుంది. భార్య మోలీకి బ్లేజెస్ బోయ్లన్ [ఆమె కాన్సర్ట్ మేనేజర్] తో వివాహేతర సంబంధం ఉందన్న విషయం నుండి ఒక 'ఎస్కేప్'లాగా బ్లూమ్ మార్తాతో అభ్యంతరకరమైన రీతిలో ఉత్తరప్రత్యుత్తరాలు జరుపుతాడు. విక్టోరియన్ కాలంలో మనుషుల మధ్య [ముఖ్యంగా ప్రేమికుల మధ్య] పువ్వుల పరిభాషను మార్తా ఉత్తరం ద్వారా వర్ణించిన భాగం అద్భుతంగా ఉంటుంది. మార్తా ఉత్తరంలో రాసిన పువ్వులూ, మొక్కల పేర్లు చదువుతున్నప్పుడు ఒక్కో పువ్వూ అతడి మనసులో ప్రేరేపించే భావావేశాన్ని మనకి అనేక ఉపమానాలతో సహా వర్ణించి చెప్పడం చదివి తీరాల్సిందే.

"Angry tulips with you darling manflower punish your cactus if you don't please poor forgetmenot how I long violets to dear roses when we soon anemone meet all naughty nightstalk wife Martha's perfume."

Image Courtesy Google

ఈ చాప్టర్లో మానసిక స్పష్టత లేని బ్లూమ్ తో సహా డబ్లిన్ వాసుల మతి తప్పి, నిద్రలో నడుస్తున్నట్లుండే ప్రవర్తన 'ఒడిస్సీ'లో 'లోటస్ ఈటర్స్'ను గుర్తుకుతెస్తుంది. రకరకాల పువ్వుల ప్రస్తావనలు "లోటస్ ఈటర్స్" హోమరిక్ ప్రపంచాన్ని డబ్లిన్ నగరంలో పునఃసృష్టించినట్లు ఉంటుంది. ఈ చాప్టర్లో  వాక్యాల మధ్యలో 'ఒడిస్సీ' రిఫరెన్సులు అనేకం కనిపిస్తాయి.

‘big lazy leaves to float about on’, the bather in the Dead Sea, who does not even have to swim to stay afloat, the soldiers, ‘hypnotised like’ from the repetitive drill: these are instances, taken from the first two pages alone

Bloom is quite clear that the Mass, in this context, is indeed what Marx said it was: the opium of the people. 

బ్లూమ్ ఒక సందర్భంలో "చర్చిలో జరిగే 'మాస్' అనేది మార్క్స్ చెప్పినట్లు ప్రజలకు ఓపియం [మాదకద్రవ్యం] లాంటిది" అని అనడం అతడి మతపరమైన భావాలను స్పష్టం చేస్తుంది. జాయిస్ దృష్టంతా కథ చెప్పడం కంటే కథ వెనుక దానికి అనువైన వాతావరణం సృష్టించడం పైనే నిలుపుతారు. బ్లూమ్‌ భౌతికవాద స్వగతాలూ, "స్ట్రీమ్ ఆఫ్ కాన్షియస్"- వీటన్నిటినీ బట్టి ఈ ఎపిసోడ్లో 'టెక్నిక్'ను 'నార్సిసిజం' అని నిర్వచించారు.

6. Hades :

Image Courtesy Google

ఈ చాప్టర్ నుండి జాయిస్ నేరేషన్ మరింత సంక్లిష్టంగా మారుతుంది. నా విషయంలో కథ చదవడంలో ఇక్కడ 'ఫ్లో' పూర్తిగా దెబ్బతినడంతో ఈ చాప్టర్ రెండుసార్లు చదవాల్సొచ్చింది. ఇందులో మనకు అంతవరకూ పరిచయం లేని అనేక పాత్రలు ఉన్నపళంగా స్టేజి మీదకొచ్చేసి ఒక్కసారే మాట్లాడుతున్నట్లు కథంతా గజిబిజి గందరగోళంగా తయారవుతుంది. కానీ అప్పటికే అసందర్భంగా మొదలయ్యే చాప్టర్లకు అలవాటుపడిపోయుంటాం కాబట్టి పాఠకులకు సహనం అలవడుతుంది. :) "మార్టిన్ కన్నింగ్హమ్ అనే పెద్దమనిషి తన తలను కిర్రుకిర్రుమంటున్న గుర్రబ్బగ్గీలోకి దూర్చాడు." అనడంతో ఈ చాప్టర్ మొదలవుతుంది. మునుపు కథలో ఎక్కడో ఈ పేరు విన్నట్లుందే అనిపించినా, "అసలీయనెవరు?" అని ఆలోచించేంత సమయం పాఠకుడికి ఉండదు. తెలుసుకుందామని చదువుతూ ముందుకెళతాం. మృతుడు ప్యాడీ డిగ్నమ్ శవపేటిక సమాధి వైపు బయలుదేరుతుంది. ఆ అంత్యక్రియలకు బ్లూమ్, మార్టిన్ కన్నింగ్హమ్, జాక్ పవర్ తో బాటు స్టీఫెన్ తండ్రి సైమన్ డెడలస్ ఒక గుర్రబ్బగ్గీలో బయలుదేరతారు. ఆ బండి ఏయే వీధులగుండా వెడుతుందో మనకు ఒక్కోపేరుతో వివరంగా చెబుతారు జాయిస్.  మొదట్లో అంత 'డిటైలింగ్' మనకు అసహనంగా అనిపించినా జాయిస్ ఈ నవల రాసిందే తాను కన్నదీ, విన్నదీ పొల్లుపోకుండా డాక్యుమెంట్ చెయ్యడానికే అని తెలుసు కాబట్టి, ఓపిగ్గా పేజీలు తిప్పుతాం. మధ్య దారిలో బ్లూమ్ అటుగా వెళ్తున్న స్టీఫెన్ ని చూస్తాడు. మనం మునుపు విడివిడిగా చదివిన రెండు ప్రధాన పాత్రల్నీ [స్టీఫెన్, బ్లూమ్] ఈ ఎపిసోడ్లో ఒకేచోటకు తెచ్చి కథను ఒక్కటిగా కలిపి ముడేస్తారు. బ్లూమ్ తో బాటు బగ్గీలో ప్రయాణిస్తున్న స్టీఫెన్ తండ్రి సైమన్‌ డెడలస్ తన కొడుకును చూసి బక్ ముల్లిగాన్ స్నేహం అతణ్ణి చెడగొడుతోందని బ్లూమ్ తో అంటూ చిరాకుపడతాడు. బ్లూమ్ మౌనంగా సైమన్ చెప్పేది వింటూ, 1893లో తన స్వంత కొడుకు రూడీ పుట్టిన కొన్ని వారాల్లోనే మరణించడం గుర్తుకొచ్చి, ఆ తండ్రీ కొడుకులను చూసి ఈర్ష్యపడతాడు. బగ్గీ మరోవీధి చేరే సరికి బ్లూమ్ కు బ్లేజెస్ బోయ్లన్ కనిపించినా చూసీ చూడనట్లు ఊరుకుంటాడు. భార్య మోలీతో అతడి సంబంధం గుర్తొచ్చి విచారపడతాడు.  

'ఒడిస్సీ'లో 10,11 పుస్తకాల్లో ఒడిస్సియస్ రాజు ఆల్సినోస్ కు తన ప్రయాణం గురించిన విశేషాలను చెబుతూ ఉంటాడు. అందులో భాగంగా ఒడిస్సియస్  మంత్రగత్తె కిర్కె ద్వీపానికి చేరుకున్న తరువాత కిర్కె అతడికి పాతాళ లోకంలో [గ్రీకులో 'హేడ్స్'] టైరేసియస్ ఆత్మను సంప్రదించమని సూచిస్తుంది. అక్కడనుండి టైరేసియస్ ఒడిస్సియస్ ప్రయాణానికి దిశానిర్దేశం చేస్తాడు. ఒడిస్సియస్ "హేడ్స్"లో ప్రధాన నది స్టిక్స్ తో బాటు అచెరాన్, లీథీ,ప్లెగెథాన్, కొకైటస్ అనే నాలుగు నదుల్ని దాటాల్సి వస్తుంది. ఆ దారిలో మొదట  ఎల్పెనార్‌ ఆత్మ ఎదురవుతుంది. ఎల్పెనార్ అంటే, కిర్కె ద్వీపంలో ఇంటి పైకప్పు మీద నుండి క్రిందపడి మరణించిన ఒడిస్సియస్ అనుచరుడు. ఒడిస్సియస్ అతడికి శాస్త్రబద్ధంగా అంత్యక్రియలు జరుపుతానని మాటిస్తాడు. తర్వాత ఒడిస్సియస్ టైరేసియస్‌తో మాట్లాడి తన ఓడ ప్రయాణానికి అవరోధంగా నిలిచింది సముద్రదేవుడు పొసైడన్ అని తెలుసుకుంటాడు. ఎందుకంటే పొసైడన్ కొడుకైన సైక్లోప్స్ కంటిని ఒడిస్సియస్ గాయపరిచినందుకు, పొసైడన్ అతణ్ణి శిక్షించాలనుకుంటాడు. టైరేసియస్‌తో మాట్లాడిన తర్వాత, ఒడిస్సియస్ తన తల్లి అంటిక్లియా, ఆగమేంనాన్, సిసిఫస్, హెర్క్యులస్‌, ఆజాక్స్ లాంటి గొప్ప గొప్ప గ్రీకుల ఆత్మలను కలుసుకుంటాడు.

[ఆసక్తి ఉన్నవారికోసం: జాయిస్ 'యులీసిస్'కి ఆయనే స్వయంగా ఇచ్చిన తాళంచెవిలాంటి "గిల్బర్ట్ స్కీమా"లో, ఒడిస్సీ కథకీ ఈ "హేడ్స్" ఎపిసోడ్ కీ  కొన్ని పోలికలు ఇస్తారు.

నాలుగు నదులు: డాడర్, గ్రాండ్ కెనాల్, లిఫీ మరియు రాయల్ కెనాల్.
సిసిఫస్: మార్టిన్ కనింగ్‌హామ్.
సర్బెరస్: ఫాదర్ కాఫీ.
హేడ్స్ (పాతాళపు దేవుడు): జాన్ ఓ’కానెల్.
హెర్క్యులస్‌: డేనియల్ ఓ’కానెల్.
ఎల్పెనార్: పాడీ డిగ్నం.
ఆగమేంనాన్: పార్నెల్.
ఆజాక్స్: మెంటన్.]

"లోటస్ ఈటర్స్"లో వ్యక్తిగా కనిపించే బ్లూమ్‌ను 'హేడ్స్'లో ఒక సంఘజీవిగా  చూస్తాం. ముఖ్యంగా బ్లూమ్ సంభాషణలు ఏ ప్రత్యేకతా లేకుండా, అతి  సాధారణంగా, అస్పష్టంగా ఉంటాయి. 'బ్లూమ్' కు ఒక ప్రధాన పాత్రకి ఉండాల్సిన (పాపులర్ ఒపీనియన్?) లక్షణాలేమీ ఉండకపోవడం గమనార్హం. ఈ ఎపిసోడ్లో ప్రస్తావించిన డాడర్, గ్రాండ్ కెనాల్, లిఫీ మరియు రాయల్ కెనాల్ అనే జల ప్రవాహాలు హోమర్ 'ఒడిస్సీ'లో పాతాళ లోకమైన 'హేడ్స్'ని ప్రతిబింబించేలా ఆ పైన చెప్పిన ఒడిస్సీ కథలో నాలుగు నదులను పోలి ఉంటాయి. ఇక్కడ డబ్లిన్ నగరాన్ని హోమరిక్ 'హేడ్స్'లో భాగంగా  చూడవచ్చు. పాడీ డిగ్నమ్ అంత్యక్రియలకు హాజరైన బ్లూమ్ ఆలోచనలన్నీ మరణం చుట్టూ తిరుగుతున్నప్పటికీ బ్లూమ్ ఆ మృత ప్రపంచంలో భాగం కాకుండా తానున్న చోటు నుండి విడిపడి ప్రేక్షక పాత్రలో ఆలోచిస్తూ ఉంటాడు.  బ్లూమ్ కి మరణం ఆధ్యాత్మికానుభవం కాదు, అలాగని అతడికి మృత్యువంటే భయమూ లేదు. స్టీఫెన్ చలించిపోయినట్లు అతడు మృత్యువును గురించి తలపోస్తూ చలించిపోడు. అతడు దాన్నొక పూర్తి బయోలాజికల్ దృష్టికోణంలో ఒక భౌతికవాదిగా మాత్రమే చూస్తాడు. హోమరిక్ కథతో దీన్ని పోలిస్తే 'హేడ్స్' చివర్లో ఒడిస్సియస్ చుట్టూ ఆత్మలు మూగితే వాటిని తప్పించుకుంటూ బయటపడినట్లే బ్లూమ్ కూడా డిగ్నమ్ అంత్యక్రియలు జరిగిన స్మశానం నుండి బయటకొస్తాడు.

It is now a month since dear Henry fled
To his home up above in the sky
While his family weeps and mourns his loss
Hoping some day to meet him on high.

Only man buries. No, ants too. First thing strikes anybody. Bury the dead. Say Robinson Crusoe was true to life. Well then Friday buried him. Every Friday buries a Thursday if you come to look at it.

O, poor Robinson Crusoe!
How could you possibly do so?

7. Aeolus :

Image Courtesy Google

ఒక పత్రిక ఆఫీసులో మొదలయ్యే ఈ భాగాన్ని జాయిస్ రాసిన విధానం చాలా ప్రత్యేకంగా, ప్రయోగాత్మకంగా ఉంటుంది. కానీ ఈ ఎపిసోడ్లో పాత్రల మధ్య కొన్ని సాహిత్య చర్చల్ని మినహాయిస్తే ఆ పత్రికా పరిభాష నాకు చాలా విసుగ్గా అనిపించింది. జాయిస్ ఒక వార్తాపత్రిక 'లే ఔట్' ఎలా ఉంటుందో ఈ భాగాన్ని అలా రాశారు. ఇందులో పత్రిక ఉత్పత్తిని గురించిన వివరాలన్నీ పొల్లుపోకుండా ఏకరువుపెడతారు. జాయిస్ ఇందులో రీడబిలిటీ కంటే టెక్నిక్ మీద ఎక్కువ శ్రద్ధ పెట్టారనిపిస్తుంది. అలాగని ఇదేమీ తీసిపారేసే ఎపిసోడ్ కాదు. ఇందులో మధ్య మధ్యలో గుర్తుండిపోయే భాషా ప్రయోగాలూ, హాస్యంతో కూడిన సంభాషణలూ ఉంటాయి. అడ్వర్టైజింగ్ ఏజెంట్ అయిన బ్లూమ్ ఈ భాగంలో ఫ్రీమాన్ జర్నల్, ఈవెనింగ్ టెలిగ్రాఫ్ ఆఫీసుల్లో ఉద్యోగిగా కనిపిస్తాడు. ఈ ఎపిసోడ్లో కూడా మెయిన్ స్ట్రీమ్ కథకు సంబంధం లేని అనేక పాత్రలు వచ్చిపోతూ ఉంటాయి. ఆ వివరాలన్నీ చెబుతూపోతే మీకు విరక్తి రావడం ఖాయం కాబట్టి అవి వదిలేసి అవసరమైన కొన్ని అంశాలు మాత్రం రాస్తాను.

మిగతా చాప్టర్లతో పోలిస్తే 'ఎయోలస్' లో ప్రత్యేకంగా చెప్పుకోవలసింది- అది రాసిన శైలి గురించి. ఈ చాప్టర్ని చిన్న చిన్న భాగాలుగా విడదీసి, ప్రతీ భాగానికీ వార్తా పత్రికకు పెట్టినట్లు 'హెడ్లైన్స్' పెడతారు. ఆనాటికి నవలా రచనలో ఇదొక ధిక్కారంతో కూడిన ప్రయోగమే. ఇందులో కథ ముందుకెళ్ళదు సరికదా పాఠకుడిని మరికాస్త గందరగోళానికి గురిచేస్తుంది. పాఠకుల్ని రచయిత శైలితో ఒక 'కంఫర్టబుల్ జోన్' లోకి వెళ్ళే అవకాశం ఇవ్వని చాప్టర్ ఇది. 

హోమర్ 'ఒడిస్సీ'లో 'ఎయోలస్' అంటే వాయువులకు అధిపతి. గ్రీకు పురాణాల్లో వాయువులను నియంత్రించే రాజు పేరు దీని పెట్టడం, కథ పత్రికాఫీసులో జరగడం- ఇవన్నీ చూసినప్పడు లిండా గుడ్మన్ రాసిన 'సన్ సైన్స్' (sun signs) గుర్తుకువచ్చింది. మన తెలుగు రాశుల పేర్ల తరహాలో ఆంగ్లంలో ఎయిర్, వాటర్, ఎర్త్, ఫైర్ అనే ఎలిమెంట్స్ ఉంటాయి. వాటిల్లో 'ఎయిర్ ఎలిమెంట్', అంటే గాలి 'కమ్యూనికేషన్'ని సూచిస్తుంది. దానికి ప్రాతినిధ్యం వహించే పత్రిక ఆఫీసులో ఈ కథ నడవడం నాకు ఆసక్తికరంగా అనిపించింది. పత్రికాఫీసులో జరిగే వాడి వేడి చర్చలూ, సమాచార విస్తరణ- ఇవన్నీ ఈ అధ్యాయానికి 'ఎయోలస్' పేరును జస్టిఫై చేస్తాయి.

ఒడిస్సియస్ వాయువులకు రాజైన ఎయోలస్ ని కలిసినప్పుడు అతడు  ఒడిస్సియస్‌కి పలు రకాల వాయువుల్ని బంధించిన ఒక సంచీని ఇస్తాడు. వాళ్ళు ఇథాకా చేరడానికి ఆ సంచీలో ఒక పశ్చిమ గాలి తప్ప మిగతా గాలుల్ని పొరపాటున కూడా తెరవకూడదని చెప్తాడు. ఇదేమీ తెలియని ఒడిస్సియస్ అనుచరులు ఆ సంచిలో ఏదో సంపద ఉందని భావించి దాన్ని తెరచి గాలుల్ని విడుదల చేసేస్తారు. దాంతో ఓడ దారితప్పుతుంది. ఎయోలస్ రాజు వాయువుల్ని నియంత్రించినట్లు జాయిస్ చాప్టర్లో పత్రికా సంపాదకులు మాటల్ని నియంత్రిస్తారు. 'ఒడిస్సీ'లో గాలుల సంచీ తెరచి దారి తప్పినట్లే పత్రికాఫీసులో మాటల గొడవ వల్ల బ్లూమ్ కూడా దారి తప్పుతాడు. "ఒడిస్సియస్"కి రాజు ఇచ్చిన బహుమతిని (గాలిని) వారు దుర్వినియోగం చేసినట్లే పత్రికల్లో భాషను వాస్తవాన్ని వదిలేసి, సెన్సేషలిజం కోసమే వాడతారు అన్న అర్థం వచ్చేలా ఈ ఎపిసోడ్లో కథ జరుగుతుంది. ఒడిస్సియస్‌ దారి తప్పినట్లే, బ్లూమ్ కూడా మాటల మధ్య తేలుతూ, తన లక్ష్యం నుండి మరలిపోతాడు.

8. Lestrygonians :

హోమర్ 'ఒడిస్సీ'లో ఒడిస్సియస్ ఓడ ప్రయాణం మధ్యలో ఆహారం కోసం చూస్తుంటే ఒక ద్వీపం కనిపిస్తుంది. దాన్ని సమీపించగానే తీవ్రమైన దుర్గంధం వస్తుంది. ఒడీసియస్ తన అనుచరులను అక్కడ ఎటువంటి ఆహారం తినేవాళ్ళు ఉంటారో వెళ్ళి చూడండని ఆదేశిస్తాడు. నిజానికి అక్కడ ఉండేది 'లెస్ట్రి గోనియన్స్' అనే నరమాంసభక్షకులు, అందువల్లనే ఆ దుర్గంధం. బ్లూమ్ కూడా డిగ్నమ్ అంత్యక్రియలకు హాజరైన తరువాత మధ్యాహ్నం భోజనం కోసం సరైన చోటు వెతుకుతూ డబ్లిన్ వీధుల్లో తిరుగుతుంటాడు. బర్టన్ రెస్టారెంట్లో వ్యక్తులు అసహ్యకరంగా (అచ్చం 'లెస్ట్రి గోనియన్స్'లా) తినే పద్ధతులు, అక్కడ అశుభ్రతలను చూసి ఇది నేనుండాల్సిన చోటు కాదు అనుకుని ఏదో వెతుకుతున్న సాకుతో అక్కడనుండి బయటపడతాడు. లైబ్రరీ వైపు వెడుతుండగా దూరంగా నడిచివెడుతున్న బ్లేజస్ బోయ్లన్ (భార్య మోలీ  ప్రియుడు) కనిపిస్తాడు. అతణ్ణి చూడగానే బ్లూమ్ కి గాభారా మొదలవుతుంది. బోయ్లన్ తనను చూడకుండా మొహానికి న్యూస్ పేపర్ అడ్డం పెట్టుకుని అక్కడనుండి బయటపడతాడు బ్లూమ్.

Image Courtesy Google

బ్లూమ్ స్మశానం దగ్గరకు వచ్చేసరికి అక్కడ కూడా 12 మందే ఉంటారు. ఈ భాగంలో మనం బ్లూమ్ వ్యక్తిత్వాన్ని కాస్త అంచనావేసుకోడానికి అవసరమైన  చిన్న చిన్న వివరాలు రాస్తారు జాయిస్. భార్య స్నేహితురాల్ని కలిసినప్పుడు ఆమె శరీరంలో ముడతలను చూస్తూ, 15 మంది పిల్లల్ని కన్న స్టీఫెన్ తల్లిని గురించి తలపోస్తాడు. మతపరమైన కట్టుబాట్లు నాటి "గార్డెన్ ఆఫ్ ఈడెన్"లో శాపగ్రస్తురాలైన 'ఈవ్' మొదలుకుని నేటి స్త్రీల వరకూ ఎంతమందిని వీలైతే అంతమంది పిల్లల్ని కనమని ప్రోత్సహించి, స్త్రీలకు చివరకు ఎటువంటి దుర్గతి పట్టించాయో కదా అనుకుంటాడు. ఈ చాప్టర్ మొత్తం బ్లూమ్ లోపలి ఆలోచనల అంతర్వాహినిగా (స్ట్రీమ్ ఆఫ్ కాన్షియస్నెస్) రాసుకొస్తారు జాయిస్. 'ఒడిస్సీ' తరహాలో ఆహారం గురించీ, వాసనల గురించీ విస్తృతమైన వర్ణనలుంటాయి.

స్మశానంలో చావు పుట్టుకల మధ్య మనిషి పాత్రను పూర్తిగా ఒక భౌతికమైన ఆవరణలో నుండి చూస్తూ మనిషి చనిపోయాక అతడు భూమికి ఫెర్టిలైజర్ గా మారిపోతాడంటాడు బ్లూమ్. ఈ చాప్టర్లో, ఎక్కడున్నా బ్లూమ్ ఆలోచనలన్నీ భార్య మోలీ చుట్టూ తిరుగుతూ ఉంటాయి.

ఈ అధ్యాయంలో మార్క్ చేసుకున్న కొన్ని అంశాలు:

"The hungry famished gull.
Flaps o'er the waters dull."

సహజంగా కవులు రైమింగ్ తో రాసేవారు కానీ షేక్స్పియర్ కవితల్లో "బ్లాంక్ వెర్స్" తప్ప రైమింగ్ ఉండదంటూ ఆయన కావ్యాలను "భాషా ప్రవాహం" (The flow of the language it is. The thoughts. Solemn.) గా అభివర్ణిస్తారు జాయిస్.

ఉదాహరణ 'హామ్లెట్'లో ఈ వాక్యాలు చూడండి : 

Hamlet, I am thy father's spirit
Doomed for a certain time to walk the earth.
— Two apples a penny! Two for a penny!

చివర్లో "కాసుకు రెండు ఆపిల్ పళ్ళేమిటా!" అనుకుంటున్నారా! జాయిస్ శైలి గురించి చెప్పడానికి ఇదొక మంచి ఉదాహరణ. షేక్స్పియర్ కావ్యప్రస్తావన నుండి బ్లూమ్ నడుస్తున్న రద్దీగా ఉన్న డబ్లిన్ మార్కెట్  వీధిలోకి పాఠకుల్ని ఆ చివరి రెండు వాక్యాలతో లాక్కొచ్చి పడేస్తారు. :)

A Year of Reading Ulysses: My Journey Through Joyce

ఆధునిక సాహిత్యంలో అత్యంత ముఖ్యమైన రచనల్లో జేమ్స్ జాయిస్ "యులీసిస్" ఒకటి. చాలామంది పబ్లిషర్లు తిరస్కరించిన తర్వాత, పారిస్ లోని "షేక్స్పియర్ అండ్ కంపెనీ" బుక్ షాపు యజమాని సిల్వియా బీచ్ 1922లో  'యులీసిస్'ను తొలిసారి ప్రచురించారు. కానీ అసభ్యత/ అశ్లీలతల పేరిట ఈ నవలను త్వరలోనే బ్యాన్ చేశారు. U.S.పోస్టల్ సర్వీస్ అయితే ఏకంగా 'యులీసిస్' కాపీలను తగలబెట్టింది. కథాపరంగా చూస్తే నిజానికి 'యులీసిస్' ఎటువంటి ప్రత్యేకతలూ లేని నవల. 1904 జూన్ 16వ తేదీన డబ్లిన్ లోని కొందరు సాధారణ వ్యక్తుల జీవితంలోని ఒకే ఒక్క రోజును తీసుకుని జేమ్స్ జాయిస్ ఈ నవలను రాశారు. ఈ కథ జరిగే సుమారు 18 గంటల కాలంలో  డబ్లిన్ వాసులు తమ రోజువారీ పనులు చేసుకుంటూ కనిపిస్తారు. ఉదయం లేచి అల్పాహారం తీసుకుంటారు,  పరిచయస్తుల్ని కలుస్తారు, బార్ లో మద్యం సేవిస్తారు, అంత్యక్రియలకు హాజరవుతారు, పోస్ట్ ఆఫీసుకెళ్ళి ఉత్తరాలు తీసుకుంటారు, ఉద్యోగ బాధ్యతల్లో తలమునకలుగా తిరుగుతుంటారు- క్లుప్తంగా చెప్పుకోవాలంటే "యులీసిస్" కథంతా ఇలాగే ఉంటుంది. ఈ నవల ప్రత్యేకత కథలో కంటే అతి సాధారణమైన కథను జాయిస్ ఎలా చెప్పారన్నదానిలోనే ఉంటుంది. జాయిస్ దైనందిన వ్యవహరాల్లో, మామూలు సంభాషణల్లో 'ఆర్ట్'ను ఎంత సమర్థవంతంగా చూపగలిగారన్నదే ఈ నవల ప్రత్యేకత. నిజానికి ఈకాలంలో ఓటీటీ వెబ్ సిరీస్లు, సినిమాలూ, పుస్తకాల్లో కనిపించేంత అశ్లీలత ఈ నవలలో లేదు. అందువల్ల ఆధునిక పాఠకుడికి ఈ పుస్తకంలో షాక్ వేల్యూ పెద్దగా కనిపించే అవకాశం లేదు. కానీ 1920ల నాటి కాలంలో మతవిశ్వాసాలనూ, సాంఘిక నియమాలనూ సవాలు చేసిన ఈ నవలకు ఎదురైన వ్యతిరేకతను అర్థం చేసుకోవచ్చు.

Image Courtesy Google

సాహిత్యంలో "స్ట్రీమ్ ఆఫ్ కాన్షియస్నెస్" కథనాలు కొత్తేమీ కాదు. మునుపు చాలా రచనల్లో చదివినవే. కొన్ని రచనల్లో కథంతా ఒకే ఒక్క ముఖ్య పాత్ర తన స్వగతం చెప్పుకుంటున్నట్లు రాస్తారు. ఉదాహరణకు జులియన్ బార్నెస్ " ది సెన్స్ ఆఫ్ ఆన్ ఎండింగ్", థామస్ బెర్న్హార్డ్ "ది లూజర్" లాంటివి ఈ కోవలోకి వస్తాయి. ఒకవేళ కథల్లో రెండు లేదా అంతకంటే ఎక్కువ పాత్రలుంటే వాళ్ళ  స్వగతాలను ఒక్కొక్కరి దృష్టి కోణం నుంచీ ఒక్కొక్క విభాగంగా విడదీసి చెబుతారు. ఉదాహరణకు ఇటీవల నోబెల్ ప్రైజ్ గెలుచుకున్న హాన్ కాంగ్ రచన "ది వెజిటేరియన్", టాల్స్టాయ్ "అన్నా కరెనిన" లాంటి నవలలు ఈ శైలిలో ప్రయోగాలు చేసాయి. ఇప్పుడు జాయిస్ వచనాన్ని పరిశీలిస్తే, ఉత్తమ పురుష, మధ్యమ పురుష, ప్రథమ పురుష- ఈ మూడు రకాల నేరేటివ్ లూ పుస్తకమంతా ఏ విధమైన క్రమమూ లేకుండా ఒకదాన్నొకటి ఢీ కొడుతూనే ఉంటాయి. అందువల్ల 'యులీసిస్' వచనమంతా అనేక పాత్రల ఆలోచనల అంతర్వాహిని అస్తవ్యస్తంగా పెనవేసుకున్నట్లు, చిక్కులు పడిపోయినట్లు ఉంటుంది. ఈ నవలలో లియోపోల్డ్ బ్లూమ్, స్టీఫెన్ డెడలస్, మోలీ వంటి ముఖ్య పాత్రలతో బాటు కథ మధ్యలో వస్తూ పోతూ ఉండే ఇతరత్రా పాత్రల స్ట్రీమ్ ఆఫ్ కాన్షియస్నెస్ కూడా కలగాపులగంగా కలిసిపోయి జాయిస్ వచనాన్ని పాఠకులకు ఓ పట్టాన కొరుకుడు పడనివ్వవు. పాఠకుడికి ఒక సన్నివేశం ఎలా మొదలవుతుందో స్పష్టత ఉండదు. ఎవరు, ఎప్పుడు, ఎక్కడ మాట్లాడడం మొదలులుపెట్టారో, సంభాషణ ఎప్పుడు ముగించారో తెలీదు. వాక్యాల చివర ఫుల్ స్టాపులూ, కామాలూ ఉండవు. రెండు, మూడు పేజీలు పూర్తైనా ఒక్కోసారి వాక్యం ముగింపు కానరాదు. 

ఇక్కడో సరదా సందర్భం గురించి చెప్పుకోవాలి. "యులీసిస్"లో శబ్ద ప్రధానంగా ఉండే వచనం చాలా చోట్ల కనిపిస్తుంది. అటువంటి అధ్యాయాల్లో "Oxen Of The Sun" ముఖ్యమైనది. ఈ వచనం సొగసు పూర్తిగా అనుభవంలోకి రావాలంటే అది వినడం ద్వారా మాత్రమే సాధ్యం. ఈ క్రమంలో కొన్ని పోడ్కాస్ట్ లతో పాటు 'రీడింగ్ అప్లికేషన్'లో కూడా వినేదాన్ని. ఒకరోజు ఈ పుస్తకం చదువుతూ, సమాంతరంగా మధ్యమధ్యలో ఆడియో కూడా వింటున్నప్పుడు, 14వ ఎపిసోడ్- "Oxen Of The Sun" వింటున్న సమయంలో హఠాత్తుగా రీడింగ్ అప్లికేషన్ ఆగిపోయింది. Text-to-speech (TTS) ఆధారంగా పనిచేసే సాఫ్ట్వేర్, ఎక్కడా ఆగకుండా సాగిన జాయిస్ వాక్యాన్ని చదవడం చేతకాక హ్యాంగ్ అయిపోవడం చూస్తే, కాలదోషం పట్టని ఒక ఆర్టిస్టు వచనం, ఆధునిక టెక్నాలజీకి తన ప్రామాణికతకున్న శక్తిని చాటుతున్నట్లు అనిపించింది. ఆ క్షణంలో జాయిస్ లోని ఆర్టిస్టుకి చేతులెత్తి దణ్ణంపెట్టాలనిపించింది. ఇక చిట్టచివరి అధ్యాయం "పెనెలోపే"లో అయితే మోలీ బ్లూమ్ స్వగతంలా (soliloquy) రాసిన వాక్యం మొదట్నుంచి చివరి వరకూ ఆగకుండా అనంతమైన ప్రవాహంలా సాగుతూనే ఉంటుంది.  ఏదేమైనా ఐరిష్ సంస్కృతి గురించీ, జేమ్స్ జాయిస్ శైలి గురించీ కనీస అవగాహన లేని సగటు పాఠకుడిని చెయ్యి పట్టుకుని 'యులీసిస్' యేరు దాటించే 'డిజిటల్ సాయాలు' ఇప్పుడు పబ్లిక్ డొమైన్లో అనేకం అందుబాటులో ఉండడం వల్ల 'యులీసిస్' చదవడం ఒకప్పటితో పోలిస్తే ఇప్పుడు తేలికే.

సహజంగా గొప్ప గొప్ప నవలల్లో తొలి వాక్యాలు గుర్తుండిపోయేలా ఉంటాయి. “First sentences are doors to worlds,” అంటారు ఉర్సులా లీగ్విన్. ఓపెనింగ్ లైన్స్ కి ఉండే ప్రాముఖ్యత అలాంటిది. 'మోబి డిక్'- "Call me Ishmael", 'అన్నా కరినిన'- “All happy families are alike; each unhappy family is unhappy in its own way”, 'ఔట్ సైడర్'- "Mother died today. Or maybe, yesterday; I can't be sure." లాంటి వాక్యాలు గుర్తుండని పాఠకులు అరుదు. మరి "యులీసిస్"లాంటి ఒక 'మాగ్నమ్ ఓపస్'కు ప్రారంభ వాక్యాలు ఎలా ఉండాలి! జాయిస్ ఇందులో కూడా ఉలిపికట్టె మార్గాన్నే ఎంచుకుంటారు. ఎన్నో ఆశలతో పుస్తకం మొదలుపెట్టే సగటు పాఠకుడికి "Stately, plump Buck Mulligan came from the stairhead, bearing a bowl of lather on which a mirror and a razor lay crossed." అనే అతి పేలవమైన వాక్యాలు జాయిస్ ప్రపంచానికి స్వాగతం చెబుతాయి. ఈ ప్రారంభ వాక్యాలు పుస్తకం "డియర్మ రీడర్ ఈ పుస్తకం నువ్వూహించుకున్నట్లు ఉండదు" అని చెప్పకనే చెబుతాయి.

"ఇన్సైడ్ జోక్స్" అనే పదం మీరు వినే ఉంటారు. ఇద్దరి మధ్య ఒక సంభాషణ జరిగితే, అందులో వారు వాడే పదాలు, హాస్యం లాంటివి వాటి కాంటెక్స్ట్ తెలియనిదే మూడో వ్యక్తికి అర్థం కాదు. ఆ సంభాషణ పైకి కనిపించినంత సరళం కాదు. దానికి మూలం, నేపథ్యం లాంటివి ఏవో ఉన్నాయన్నమాట. జాయిస్ నవల ఇటువంటి ఒక 'ఇన్సైడ్ జోక్' లాంటిది అనిపిస్తుంది. ఎటొచ్చీ జాయిస్ ఏ ఒక్క వ్యక్తినో కాకుండా మొత్తం ప్రపంచాన్ని తన సంభాషణలో భాగంగా చేసుకునే ప్రయత్నం చేశారు. ఆయన రాసిన ఒక్క వాక్యం కూడా సూటిగా, సరళంగా ఉండదు. ఒక్కో వాక్యంలో అనేక సంక్లిష్టతలతో కూడిన పదబంధాలుంటాయి, మెటఫోర్లుంటాయి, కవిత్వం ఉంటుంది, పల్లెపదాలుంటాయి, గ్రీకు గాథలుంటాయి, దేశవిదేశీ పురాణేతిహాసాలుంటాయి, చరిత్ర, సంస్కృతి ఉంటుంది. పాఠకుడు ఈ చిక్కుముడులన్నీ ఛేదించుకుంటూ ఒక్కో అడుగూ ముందుకు వెయ్యాలి. ఈ ప్రక్రియ మొదటి పేజీ నుండీ చివరి పేజీ వరకూ నిరంతరాయంగా సాగుతుంది. మనం ఒక పదానికి నేపథ్యం తెలుసుకునేలోపు దాని వెన్నంటే చిక్కుముడులతో కూడిన మరో పదం సిద్ధంగా ఉంటుంది. వాక్య నిర్మాణం ఎక్కడా వీగిపోని చిక్కగా అల్లిన గొలుసుకట్టులా ఉంటుంది. కొన్ని కొన్ని వాక్యాలకు ఒకటికంటే ఎక్కువ అర్థాలు కూడా ఉంటాయి.

పాఠకుడికి జాయిస్ శైలితో కాస్త చనువు ఏర్పడ్డాక ఆయన్ను చదవడం ఒక ఆటలా మారిపోతుంది. ఎందుకంటే 'యులీసిస్' కథలో పాఠకులను వెతుక్కోమని దాచేసిన "ఈస్టర్ ఎగ్స్" అనేకం దొరుకుతాయి. నాగరికత మొదలైన తొలినాళ్ళ నుండీ జాతీయ, అంతర్జాతీయ, చారిత్రాత్మక అంశాలూ, సాంస్కృతిక నిర్దేశాలూ, కథలూ, కవితలూ, రాజకీయాలూ, జానపదాలూ, పిట్ట కథలూ మొదలైన విషయవిశేషాలతో కలిపి సమృద్ధిగా రాసిన కథనం కేవలం పదాలతోనే ప్రపంచ యాత్ర చేయిస్తుంది. జాయిస్ తన నవలకు ఫ్రేమ్ వర్క్ గా తీసుకున్న హోమర్ "ఒడిస్సీ" చదివితే "యులీసిస్" చదవడం ఇక నల్లేరు మీద బండి నడకే అన్నది అర్థసత్యం మాత్రమే. కథాపరంగా "ఒడిస్సీ"కీ "యులీసిస్"కీ పొంతనలు చాలా తక్కువ. చాలామంది పాఠకులే కాదు, న్యూయార్క్ టైమ్స్ లో "యులీసిస్" రివ్యూలు రాసిన పలువురు ప్రముఖ రచయితలూ, విమర్శకులూ సైతం "యులీసిస్"ను చదవలేక అసంపూర్తిగా వదిలేసామని అంటారు. అంతెందుకూ, సాక్షాత్తూ వర్జీనియా వుల్ఫ్ “Never did I read such tosh” అనుకుంటూ రెండొందల పేజీల తర్వాత ఆ పుస్తకం ప్రక్కన పడేసి మళ్ళీ తర్వాతెప్పుడో పూర్తి చేశానంటారు. ఇక చాలామంది పాఠకులకు ఏ పుస్తకం చదివినా, అందులో "మిస్టరీ ఎలిమెంట్" పోకూడదని ముందుమాట చదవకుండా సరాసరి కథలోకి వెళ్ళిపోయే అలవాటు ఉంటుంది, ఈ పుస్తకం విషయంలో అది కుదరదు. ప్రతీ అధ్యాయం చదివే ముందు అసలేం జరగబోతోందో పాఠకుడికి కనీసమైన అవగాహన కూడా లేకపోతే ఎవరేం మాట్లాడుతున్నారో, కథేమిటో ఒక్క ముక్క అర్థంకాక, భాషరాని దేశంలో చేతిలో ఛార్జింగ్ లేని మొబైల్ ఫోన్ తో సహా తప్పిపోయినట్లు ఉంటుంది. పాఠకుడు ప్రతీ అధ్యాయం ముందూ నేపథ్యం ఏమిటో తెలుసుకుని చదవడం వల్ల కథలో అసలేం జరుగుతోందో తెలుసుకోవడం కొంచెం సులభమవుతుంది. దీనికి వెబ్ లో "యులీసిస్" గురించి ఉన్న అనేక విశ్లేషణలూ, వీడియోలూ, పోడ్కాస్టుల సాయం తీసుకోవచ్చు.

ఇంత హడావుడి ఉంది కాబట్టి ఇదేదో ప్రత్యేకించి స్కాలర్ల కోసం మాత్రమే రాసిన పుస్తకం అనుకుంటే పొరబాటే. మొదటి పది ఎపిసోడ్ల వరకూ విపరీతమైన పాండిత్య ప్రకర్ష ప్రదర్శించినా "సైరెన్స్" ఎపిసోడ్ మొదలు హాస్యం, వ్యంగ్యం, పేరడీలతో జాయిస్ పామరుల కోసమే ప్రత్యేకించి రాస్తున్నారనిపించేంతగా, కఠినమైన వచనాన్ని కొమ్ములు వంచి ఉన్న పళంగా 180 డిగ్రీల టర్న్ తిప్పుతారు. వచనం రాయడంలో పది తలలూ, పది చేతులూ ఉన్న రచయిత ఎవరైనా ఉన్నారంటే అది జేమ్స్ జాయిస్ మాత్రమే అని ఎరుకలోకొచ్చే సందర్భం అది. ఈ చాప్టర్ చదువుతున్నప్పుడు ఒకవేళ రచయిత గనుక కనిపిస్తే, "పాఠకుల్ని వెర్రివాళ్ళను చేసి ఆడుకుంటున్నారా? ఏం, మమ్మల్ని చూస్తే మీకంత వేళాకోళంగా ఉందా?" అని నిలదీసి అడిగి, కడిగి పారెయ్యాలనిపిస్తుంది. "యులీసిస్" చదవడంలో పాఠకులకు అన్నిటికంటే విసుగేసే విషయం- అస్సలు నేపథ్యం ఏమీ లేకుండా, సందర్భం ఏమిటో కనీస అవగాహన లేకుండానే వాక్యాలు మొదలైపోతుంటాయి. "గుర్రం నాడా దొరికింది, ఇక గుర్రం కొనడమే తరువాయి" అన్న తీరులో దీనికి "యులీసిస్" తలుపులకు తాళాలు తయారుచేసాకే ఈ నవలకు పునాదులు పడ్డాయేమో అని అనుమానం వస్తుంది. ఇక ఇంగ్లీషుతో బాటు జాయిస్ ఇటాలియన్, లాటిన్, ఫ్రెంచ్ లాంటి పలు భాషల్లో రాసిన వాక్యాలు మనల్ని పేజీకో పదిసార్లైనా గూగుల్ ని ఆశ్రయించేలా చేస్తాయి. నిజానికి "యులీసిస్" తొలి ప్రచురణలో ప్రతీ చాప్టర్ కీ ఇప్పుడున్నట్లు "ఒడిస్సీ" నవలలో ఉన్న పేర్లు లేవట. కానీ "James Joyce’s Ulysses: A Guide" లో జాయిస్ తన స్నేహితులకు ఇచ్చిన "గిల్బర్ట్ స్కీమా డయాగ్రమ్"ను కూడా జతచేశారు. వాటిల్లో ప్రతీ చాప్టర్ కూ "ఒడిస్సీ" నేపథ్యమేమిటో చెప్పే లంకెలుంటాయి.

నిజానికి ఒక పుస్తకం చదవడమంటే, చదువుతున్నంతసేపూ రచయితతో స్నేహం చేస్తూ వాళ్ళ ఆలోచనలతో సన్నిహితంగా వద్దామని ప్రయత్నించడమేనంటారు. కానీ "యులీసిస్" చదువుతున్నంతసేపూ రచయిత మనకా అవకాశం ఇచ్చినట్లు ఎక్కడా కనిపించదు. జాయిస్ వచనం ఆయన సృష్టించిన అనేక పాత్రల వెనక ఎక్కడో నక్కి పాఠకుడితో నర్మగర్భంగా దాగుడుమూతలు ఆడుతున్నట్లు ఉంటుంది. ఆయన తన గురించి ఎన్నో వివరాలను గుక్కతిప్పుకోకుండా చెప్పీచెప్పనట్లు చెబుతూనే, చివరి వరకూ దూరంగా, ఒక అపరిచిత వ్యక్తిగానే మిగిలిపోతారు. అయినప్పటికీ ఆయనంత ప్రామాణికమైన 'ఆటోబయోగ్రఫికల్ ప్రోజ్' మరెవ్వరూ రాయలేదంటారు. రచయిత పాఠకుడి స్థాయికి దిగే ప్రయత్నం అస్సలు చెయ్యకుండా తానున్న ప్లేన్ లోనే నిలబడి కథ చెప్పడం బోర్హెస్, క్రిఝానోవ్స్కీ, ఉంబెర్తో ఎకో వంటి చాలామంది రచయితల్లో కూడా కనబడుతుంది. జాయిస్ వచనంలో అందరికీ అర్థంకావాలనే ఉబలాటం కనపడదు. "నా గురించి తెలియాలంటే నా ప్రపంచాన్ని నువ్వే ప్రయత్నపూర్వకంగా తెలుసుకోవాలి" అనే కళాకారుడికుంటే సాధికారత, అహంకారం ఆయన వచనంలో అణువణువునా కనిపిస్తుంది.

ఒక రచయితకు సృజనాత్మకత, భాష మీద పట్టుతో బాటు పాండితీ ప్రకర్ష తోడైతే ఇలాంటి ఒక నవల పుడుతుంది. మొదటి నాలుగైదు చాప్టర్లలో దేశవిదేశీ కవితలూ, జానపదాలూ, చరిత్రా, పిట్టకథలూ, సాహిత్యమూ మొదలైన అనేక ఉపమానాలతో, నేపథ్యాలతో సాగే నేరేషన్ చదివి, చిక్కుముడులు విప్పుకుంటూ, ఇక ఓపిక నశించి, విరక్తి చెందిన సామాన్య పాఠకుడికి "ఇదేదో పీహెచ్డీ పట్టా పుచ్చుకోడానికి 'అకడమిక్ స్టడీస్లో' భాగంగా చదువుతున్నట్లు ఉంది గానీ నవల చదువుతున్నట్లు లేదేంటి!?" అనిపించడం ఖాయం. అప్పటికే రచయిత స్థాయికి సరితూగలేక అహం దెబ్బతిన్న పాఠకులకు "ఇదేదో తెలివితేటల ప్రదర్శనలా ఉంది, ఒక నవల రాయడానికి మరీ ఇంత పాండిత్యప్రకర్ష అవసరమా!?" అనిపించే సందర్భాలు కూడా కోకొల్లలు. కానీ రచయిత పాఠకుడి స్థాయికి దిగే ప్రయత్నం అస్సలు చెయ్యకుండా తానున్న ప్లేన్ లోనే నిలబడి కథ చెప్పడం బోర్హెస్, క్రిఝానోవ్స్కీ , ఉంబెర్తో ఎకో వంటి చాలామంది రచయితల్లో కూడా కనబడుతుంది. "నా రచనలు అందరి కోసం కాదు, కొందరి కోసమూ కాదు" అన్న బోర్హెస్ మాటలు జాయిస్ వచనానికి కూడా సరిగ్గా సరిపోతాయనిపిస్తుంది. జాయిస్ వచనంలో అందరికీ అర్థంకావాలనే ఉబలాటం కనపడదు. "నా గురించి తెలియాలంటే నా ప్రపంచాన్ని నువ్వే ప్రయత్నపూర్వకంగా తెలుసుకోవాలి" అనే కళాకారుడికుంటే సాధికారత, అహంకారం ఆయన వచనంలో అణువణువునా కనిపిస్తుంది.

జాయిస్ శైలిలో మనకు నవలంతా స్థిరంగా కనిపించే ఒకే ఒక్క నియమం- "నియమాలేవీ లేకపోవడమే". మనకు అర్థంకానిదంతా పనికిరానిదంటూ పెదవి విరిచి తీసిపారెయ్యకుండా, రచయిత చెప్పేదేమిటో వినాలనుకునే పాఠకులకు "యులీసిస్" చదువుతున్నంతసేపూ ఓర్పు, సహనం కాస్త ఎక్కువ మోతాదులోనే అవసరమవుతాయి. మొదటి మూడు చాప్టర్లలో చాలా పకడ్బందీగా కనిపించే వాక్య నిర్మాణం తరువాత చాప్టర్లలో పూర్తిగా వీగిపోతుంది. ఇక్కడ నుండీ పాండిత్య ప్రకర్ష తగ్గి జాయిస్ అసలుసిసలు "Foul play" మొదలవుతుంది. ఇక్కడ నుండీ జాయిస్ వాక్యనిర్మాణపు సంప్రదాయాలకూ, నవల రాయడానికి అమలులో ఉన్న విధివిధానాలకూ పూర్తి స్థాయిలో తిలోదకాలిచ్చేస్తూ చదివేవాళ్ళకు కొత్త వెలుగులో కనిపిస్తారు. ఇక పదకొండో భాగం అయిన "సైరెన్స్"కి వచ్చేసరికి జాయిస్ స్వరంలోని "గూఫీ టోన్" పూర్తిగా అదుపు తప్పి తారాస్థాయికి చేరుకుంటుంది. “Bronze by gold heard the hoofirons, steelyrining imperthnthn thnthnthn” అనే వాక్యాలు చదివిన ఎజ్రా పౌండ్ "జాయిస్ తలకు ఏదైనా బలమైన దెబ్బ తగిలిందేమో" [“got knocked on the head.”] అని కలవరపడ్డారంటేనే మనం ఊహించుకోవచ్చు.  జాయిస్ సాధారణంగా ఆనాటి రచయితలు వాడని నాగరికతకు సుదూరమైన అసభ్యమైన భాషని పచ్చిగా, ఎటువంటి ఫ్యాబ్రికేషన్లు లేకుండా ఉన్నదున్నట్లుగా ఎందుకు వాడారని ఎవరో అడిగితే "This race and this country and this life produced me — I shall express myself as I am." అని సమాధానమిచ్చారాయన. జాయిస్ తన నేరేషన్లో కొత్త కొత్త-వింత వింత పదాలను సృష్టించడమే కాకుండా ఇప్పటికే ఉన్న పదాలను కూడా కలిపి ఫ్యూషన్ చేసి పారేస్తారు.

ఉదాహరణకు ఈ క్రింది పదాలు చూడండి :

whatyoucallit / allroundman / Rutlandbaconsouthamptonshakespeare / honorificabilitudinitatibus / viceconsulate

ఈ నవల నైతిక విలువలనూ, సభ్యతనూ మాత్రమే కాదు, కాల్పనిక సాహిత్యపు సంప్రదాయాలన్నిటినీ కూకటి వేళ్ళతో సహా పెకలించి వేస్తుంది. జాయిస్ వచనం కొన్నిచోట్ల ఐరిష్, బ్రిటిష్ రైమ్స్, దేశవిదేశీ కవిత్వం, చరిత్ర లాంటి ఉత్తమమైన సాంస్కృతిక అంశాలతోనూ, మరికొన్ని చోట్ల వాటికి పూర్తి భిన్నంగా 'gibberish' భాషలో అతి సామాన్యమైన, ఒకింత అర్థంపర్థం లేని సంభాషణలూ, పారడీలతోనూ ఎగుడుదిగుడు రోడ్ల మీద పడుతూ లేస్తూ చేసే ప్రయాణాన్ని తలపిస్తుంది. కేంబ్రిడ్జి సెంటినరీ యులీసిస్' కు సంపాదికత్వం వహించిన క్యాథెరిన్ ఫ్లిన్ తన ఉపోద్ఘాతంలో "At a larger scale, Ulysses challenges the reader through its defiance of conventional modes of narration and characterization" అంటారు. సంప్రదాయ వర్ణనలను సవాలు చేసిన రచనల్లో ఈ రచన నిస్సందేహంగా ముందు వరుసలో ఉంటుంది. ఎవరికైనా తాను పుట్టిపెరిగిన ఊరిపై ప్రేమ ఉండడంలో వింతేమీ లేదు. కానీ జాయిస్ కి తన డబ్లిన్ సంస్కృతి, అక్కడి మనుషులపై ఎంత అబ్సెసివ్ ప్రేమంటే-- ఆయన ఐరిష్ సంస్కృతినీ, స్థలాల్నీ, జీవనాన్నీ ఈ నవలలో అణువణువూ చిత్రికపట్టేంత. ఈ క్రమంలో ఆయన వివిధ శైలుల్నీ, నేపథ్యాల్నీ, ఆకారస్వరూపాల్నీ ఎంచుకున్నారు. జాయిస్ వచనానికి నియమాలేవీ లేకపోయినా "యులీసిస్" రాసే విషయంలో మాత్రం ఆయనకు చాలా స్పష్టత ఉంది. ఈ నవలను ఆయన ఎలా రాశారంటే, "భవిష్యత్తులో ఈ డబ్లిన్ నగరం, సంస్కృతి పూర్తిగా అదృశ్యమైపోయినా, నా పుస్తకం ఆధారంగా మళ్ళీ ఆ నగరాన్ని యథాతథంగా పునర్నిర్మించవచ్చు" అని తన మిత్రుడు, చిత్రకారుడూ అయిన ఫ్రాంక్ బడ్జెన్ తో అన్నారట-- "I am now writing a book,’ said Joyce, ‘based on the wanderings of Ulysses. The Odyssey, that is to say, serves me as a ground plan. Only my time is recent time and all my hero’s wanderings take no more than eighteen hours."

ఈ నవలను అసభ్యత/ అశ్లీలతల కారణంగా బ్యాన్ చేసినప్పుడు వారు చూపించిన స్పష్టమైన కారణాలేమిటో తెలీకపోయినా, ప్రతీ పాఠకుడికి కొన్ని సందర్భాలలో పుస్తకం విసిరిపారెయ్యాలన్నంత అసహ్యం కలగడం మాత్రం ఖాయం. నిజానికి "పెనెలొపె" చాప్టర్లో మోలీ బ్లూమ్ స్వగతం గానీ, "కిర్కె" చాప్టర్లో డబ్లిన్ రెడ్ లైట్ ఏరియా [నైట్ టౌన్] గురించి రాసిన విషయాలు గానీ చార్లెస్ బుకౌస్కీ లాంటి వాళ్ళు "ఫ్యాక్టోటం" నవలలో రాసిన విషయాలకంటే అసభ్యంగా అయితే అనిపించవు. కానీ "యులీసిస్" నవల అంతటిలో "నాసికా" అనే చాప్టర్ అసభ్యతకు పర్యాయపదంలా ఉంటుంది. ఇందులో లియోపోల్డ్ బ్లూమ్ 'శాండీ మౌంట్ స్ట్రాండ్ బీచ్' దగ్గర గెర్టీ మాక్ డోవల్ అనే స్త్రీని దూరం నుంచి చూస్తూ సెక్సువల్ ప్లెజర్ పొందడమనే అంశాన్ని జాయిస్ రాసిన తీరు చాలా అభ్యంతరకరంగా ఉంటుంది. అలాంటి కొన్ని సన్నివేశాలు చదువుతున్నప్పుడు, "అసలు "యులీసిస్" రాయడం ద్వారా జాయిస్ ఏం చెప్పాలనుకున్నారు?" అనే ప్రశ్న వేసుకొని పాఠకుడుండడు. జాయిస్ తన నలభయ్యేళ్ళ జీవితంలో చూసిన మనుషుల యొక్క స్వచ్ఛమైన భాష, వ్యక్తిత్వ లోపాలూ, బలహీనతలూ, పద్ధతిలేని అస్తవ్యస్తమైన జీవన విధానం- వీటన్నిటితో కలిపి ఐరిష్ సంస్కృతి గురించి ఎటువంటి ముసుగులూ లేకుండా ఈ నవలలో రాశారు. కానీ సాధారణంగా ఆనాటి రచయితలు వాడని నాగరికతకు సుదూరమైన అసభ్యమైన భాషని పచ్చిగా, ఎటువంటి ఫ్యాబ్రికేషన్లు లేకుండా ఉన్నదున్నట్లుగా ఎందుకు వాడారని ఎవరో అడిగితే "This race and this country and this life produced me — I shall express myself as I am." అని సమాధానమిచ్చారాయన. సమాజంలో భాష విషయంలో కంటికి కనిపించని అనేక నియమాలు అమలులో ఉన్నాయి. ఈ నియమాలను అతిక్రమించడానికి ఆర్టిస్టులు కూడా ఒకటికి వందసార్లు ఆలోచిస్తారు. అటువంటిది తన ప్రపంచాన్ని ఎటువంటి కృత్రిమత్వపు తొడుగులూ లేకుండా ఉన్నదున్నట్లుగా సమస్త మానసిక అవకరాలతో సహా ఒక పుస్తకంగా రాయడం  ఆ కాలంలో నిజంగా సాహసమే. అప్పటికీ ఇప్పటికీ తన ప్రపంచాన్ని అంత స్వచ్ఛంగా చిత్రిక పట్టిన రచయిత మరొకరు లేరు. నైతికత, మతం, వ్యవస్థీకరణ, సాహితీ శైలులు- వీటి పట్ల ఎటువంటి గౌరవమూ లేని జాయిస్  లాంటి రచయితని నియంతృత్వపు నీడల్లో ఒక మానసిక రోగిగా జమ కట్టి పిచ్చాసుపత్రిలో చేరుస్తారనడంలో ఎటువంటి సందేహమూ లేదు. 'యులీసిస్' మొదటిసారి ప్రచురించినప్పుడు విమర్శకులు జోసెఫ్ కాలిన్స్ రాసిన ఒక వ్యాసంలో, “He is the only individual that the writer has encountered outside of a madhouse who has let flow from his pen random and purposeful thoughts just as they are produced.” అని రాసిన వాక్యాలు రచయితగా జాయిస్ వ్యక్తిత్వాన్ని పరిచయం చేసే ప్రయత్నం చేస్తాయి. 

పుస్తకాలు చదవడమే అపురూపమైపోయిన ఈకాలంలో ఇంత శ్రమకోర్చి "యులీసిస్" ఎందుకు చదవాలీ అనిపించడం సహజం. ఐదువందల పేజీల పుస్తకాన్ని అరగంటలో కుదించే వెబ్ సిరీస్లు, అంతకంతకూ క్షీణించిపోతున్న మన అటెన్షన్ స్పాన్ ని సూచించే అర నిముషం వీడియోలు- ఇవన్నీ కలగలసిన "ఇన్స్టంట్" సంస్కృతిలో జాయిస్ నవలను చదవడం రాటుదేలిపోయిన మెదడును రీ వైర్ చెయ్యడంలాంటిది. మొండి పశువు కొమ్ములు బలవంతంగా వంచడంలాంటిది. సృజనాత్మకతకు అరుదైన పాండిత్యం తోడొస్తే రాసిన రాతలు ఎలా ఉంటాయో తెలియాలంటే "యులీసిస్" చదవాల్సిందే. "చదవడంలో ఆనందం" చదువు మొదలుపెట్టిన తొలినాళ్ళలో అనుభవమైనంతగా వయసు పెరిగాక అనుభవంలోకి రాదు. ఒకప్పుడు ఎటువంటి ప్రీ కన్సీవ్డ్ నోషన్స్ లేకుండా ఓపెన్ మైండ్ తో పుస్తకాలు  చదువుతాం. మెల్లగా మెదడు మీద జ్ఞానభారం పెరిగిపోతుంది. దానికి తోడు ఇంటెలెక్చువల్ సినిసిజం, హేతువాదంలాంటివి మెదడులో ఓ పట్టాన కొత్త అనుభవాలకు చోటు మిగల్చవు. సరిగ్గా అలాంటి సమయంలోనే నేర్చుకున్నదంతా వదిలించుకుని మళ్ళీ పూర్వపు విద్యార్థిగా మారే అవకాశం ఇస్తుంది జాయిస్ "యులీసిస్". ముఖ్యంగా జాయిస్ వాడిన ఐరిష్ యాసలో మాట్లాడే పక్కా లోకల్ భాష మనకి ఇంగ్లీష్ మీద మంచి పట్టు ఉందనే నమ్మకాన్ని తునాతునకలు చేసిపారేస్తుంది. మార్కస్ జూసాక్ నవల "బుక్ థీఫ్"లో లీసెల్ మెమింగర్ చిన్నప్పుడు చదవడం నేర్చుకుంటున్నప్పుడు ఒక్కో అక్షరాన్నీ కూడబలుక్కుంటూ పదాలను పేర్చుకోవడం గురించి రాస్తారు. అదే విధంగా జేమ్స్ జాయిస్ "యులీసిస్" మనలో బాల్యంలో ఎక్కడో కోల్పోయిన తొలి పాఠకుడిని మరోసారి వెలికితీస్తుంది.

[ఈ వ్యాసాన్ని కుదించి ఆంధ్రజ్యోతి 'వివిధ'లో ప్రచురించారు]

-------------------------------------------------------------------------------------------

రాండమ్ గా 'యులీసిస్' చదువుతున్నపుడు రాసుకున్న కొన్ని అనుభవాలూ, కబుర్లూ [వరుస క్రమం లేదు] :

ఒకానొక సందర్భంలో మాటల మధ్యలో మిత్రులొకరు ఒక అత్యంత సంక్లిష్టమైన పరీక్షలో నెగ్గుకురావాలంటే రెండే రెండు మార్గాలు అని అన్నారు. "ఏమిటవి?" అని కుతూహలంగా అడిగితే, 1. నువ్వు జీనియస్ వి అయినా అయ్యుండాలి 2. ఆ పరీక్షలో గెలిచి తీరాలనే పట్టుదలో, పిచ్చో, వెర్రో నీలో ఉండుండాలి. మధ్యే మార్గం లేదని తేల్చేశారు. సాధారణ పాఠకురాలినైన నా వరకూ "యులీసిస్" చదవడం అటువంటి ఒక క్లిష్టమైన పరీక్ష పాసవ్వడంతో సమానం. ఇక్కడ నా మార్గం రెండోదని ప్రత్యేకంగా చెప్పక్కర్లేదనుకుంటా. హిందీలో 'सिर पर भूत सवार होना' అంటారు, అలా అన్నమాట. చదివి తీరాలన్న ధృడ సంకల్పం లేకపోతే అస్సలు చెయ్యలేని పని-- "యులీసిస్" చదవడం. ఎన్నిసార్లు నిరుత్సాహం కమ్ముకుంటుందో ! ఎన్నిసార్లు "ఇంత కష్టం అవసరమా!" అనిపిస్తుందో ! ఎన్నిసార్లు సహనం పరీక్షిస్తుందో ! అయినా ఈ రాతల్లో పదాల మీద ప్రేమ, అక్షరాలమీద అపేక్ష ఉన్నవాళ్ళని ఆకర్షించే మాయేదో మనల్ని వదిలిపెట్టనివ్వదు.

కేంబ్రిడ్జి సెంటినరీ యులీసిస్' కు సంపాదకత్వం వహించిన క్యాథెరిన్ ఫ్లిన్ తన ఉపోద్ఘాతంలో "At a larger scale, Ulysses challenges the reader through its defiance of conventional modes of narration and characterization" అంటారు. సంప్రదాయ వర్ణనలను సవాలు చేసిన రచనల్లో ఈ రచన నిస్సందేహంగా ముందు వరుసలో ఉంటుంది.

------------------------------------------------------------------------------------------

న్యూయార్క్ టైమ్స్లో ఎమిలీ విల్సన్ "ఒడిస్సీ" అనువాదం గురించిన వ్యాసం చదివినప్పుడు ఇప్పట్లో చదివే ఉద్దేశ్యం అస్సలు లేని "యులీసిస్"ని చదవాలనే ఆసక్తి కలిగింది. పట్టుమని పాతిక పేజీలు చదివానో లేదో నీరసం ఆవహించింది. సరే ఎటూ మొదలుపెట్టాక ఆపకూడదనే పంతంతో మరికొన్ని పేజీలు చదివాను. ఓ యాభై పేజీలయ్యేసరికి "లాభం లేదు, ఇది మన వల్ల అయ్యే పని కాదు!" అని అర్థమైపోయింది. రోజూ ఉదయం నిద్ర లేవడానికి ఏదో ఒక మోటివేషన్ అవసరమైనట్లు ఈ పుస్తకం ముందుకు నడవాలంటే ఇప్పుడు ఏదో ఒక మోటివేషన్ కావాలి. నాలాంటివాళ్ళు ఎవరైనా ఉన్నారా అని వెతికాను. మనకి ప్రక్కింట్లో కూడా కరెంటు పోతే దొరికే తృప్తే వేరు. :) సగటు భారతీయులం. :) Yes, I'm not alone. చాలామంది పాఠకులు "యులీసిస్" కొన్ని పేజీలు చదివి, ఇక వల్ల కాక అసంపూర్తిగా వదిలేసినవాళ్ళే. న్యూయార్క్ టైమ్స్ లో "యులీసిస్" రివ్యూలు రాసిన పలువురు ప్రముఖ రచయితలూ, విమర్శకులూ సైతం పుస్తకం పూర్తిచెయ్యలేకపోయామని అన్నారట. ఇకనేం, మనకి కావాల్సినంత మోటివేషన్ వచ్చేసింది. జాయిస్ పాఠకులందరికీ "మీ వల్ల అయ్యేపని కాదంటూ" ఓపెన్ ఛాలెంజ్ విసిరారు. ముందు "ఆయనకంత సీన్ ఉందో లేదో" తెలియాలన్నా పుస్తకం పూర్తిగా చదవాలి కదా! అలా యులీసిస్ తో ప్రయాణం మొదలైంది.

------------------------------------------------------------------------------------------

వంద పేజీలు పూర్తయ్యాయి. 'హేడ్స్' చాప్టర్ చదువుతున్నాను. ఎంత ప్రయత్నించినా ఏకాగ్రత కుదరలేదు. విసుగేసి పుస్తకం ప్రక్కన పడేసాను. ఇంత కష్టపడి చదవడం వల్ల ప్రయోజనం ఏమిటనిపించింది. ఒక మూడు రోజులు పుస్తకం ఒక్క పేజీ కూడా చదవలేదు. ఈ విరామ సమయంలో 'Miss Austen Regrets', 'The French Lieutenant's Woman', 'Up in the Air' లాంటి కొన్ని సినిమాలు చూసాను.

మళ్ళీ నాలుగోరోజు పోయిన ఉత్సాహం తిరిగొచ్చింది. పుస్తకం చేతిలోకి తీసుకుని చదవడం మొదలుపెట్టాను. రోజువారీ నడకలో కబుర్ల మధ్యలో, "నువ్వు చెప్పినదాన్ని బట్టి ఒక రోజులో 18 గంటల సమయంలో డబ్లిన్ వీధుల్లో తిరిగే మనిషి గురించి రాయడంలో ప్రత్యేకత నాకైతే ఏమీ కనిపించడం లేదు. అలా కంటికి కనిపించే అన్ని వివరాలూ, సంగతులూ చెబుతూ ఎవరైనా నవల రాయగలరు కదా! మరి జాయిస్ యులీసిస్ నవల ప్రత్యేకత ఏమిటి?" అని అడిగారు నరేన్.

జాయిస్ తన నవలలో ఏం చెప్పారన్నదానికంటే ఎలా చెప్పారన్నదానికి ప్రాముఖ్యత ఎక్కువ. ఉదాహరణకు ఒక వాక్యాన్ని ఎటువంటి చిక్కుముడులూ లేకుండా సరళంగా చెప్పొచ్చు. అదే వాక్యాన్ని అనేక మెటఫోర్ల పదబంధనలతో కుదిస్తూ పాఠకులకు అడుగడుగునా పరీక్ష పెడుతూ  సంక్లిష్టంగా కూడా చెప్పొచ్చు. జాయిస్ శైలి రెండోది. ఒక అతి సాధారణమైన కథను పట్టుకుని దాన్ని ఎంత అసాధారణంగా నేరేట్ చేయవచ్చో చెప్పడానికి "యులీసిస్"ని మించిన నవల లేదు. అటువంటి నవల ఇంతవరకూ ఎవరూ రాయలేదు. గూగుల్, AI ల సహాయం లేకుండా ఒక మనిషి ఇటువంటి నవల ఇకముందు కూడా రాసే అవకాశం కూడా లేదు.

-------------------------------------------------------------------------------------------

బోర్హెస్ కీ జాయిస్ కీ కొన్ని సిమిలారిటీస్ కనిపించాయి. సంక్లిష్టమైనవాటికి "మాత్ టు ది ఫ్లేమ్" లా దగ్గరయ్యే నా కుతూహలాన్ని ప్రక్కన పెడితే, జాయిస్ నాకు ఎందుకు నచ్చారా అని నన్ను నేను ప్రశ్నించుకున్నాను. కారణం ఇది: ఆయన తనను తన పాఠకులు అర్థం చేసుకోవాలని అస్సలు ప్రయత్నించరు. తాను అందరికీ అర్థంకావాలనే ఉబలాటం ఆయనలో కనపడదు. "నా గురించి తెలియాలంటే నా ప్రపంచాన్ని నువ్వే ప్రయత్నపూర్వకంగా తెలుసుకో" అనే కళాకారుడికుంటే సాధికారత, అహంకారం ఆయనలో అణువణువునా కనిపిస్తుంది. తన రాతలకు సంజాయిషీలు, వివరణలూ ఇచ్చే రచయిత ఆయన కాదు. "నన్ను తెలుసుకోవాలంటే నీకు కూడా కొన్ని అర్హతలుండాలి. నాతో తగినంత సమయం వెచ్చించాలి. భాష, చరిత్ర, సాహిత్యం ఇలా పలు రంగాల్లో నీకు కాస్తో కూస్తో పరిచయం ఉండుండాలి. అప్పుడు కూడా పూర్తిగా అర్థమవుతానని ఖాయంగా చెప్పలేను. నా ప్రపంచాన్ని తెలుసుకోవాలనే కోరిక నీలో ఎంత బలంగా ఉంటే  నేను నీకంత త్వరగా అర్థమవుతాను."

------------------------------------------------------------------------------------------------

'ఒడిస్సీ' ఒక్కటీ చదివితే 'యులీసిస్' చదవడం సులభం అవుతుంది అని అనుకున్నాను. ఆన్లైన్ లో చాలా మంది అదే అభిప్రాయం వ్యక్తం చేశారు. 'ఒడిస్సీ' ఖచ్చితంగా చదవాల్సిందే. కానీ పుస్తకం మొదలుపెట్టాక దాని రోల్ కూడా లిమిటెడ్ అని అర్థం అయ్యింది. జాయిస్ నవలకు అదొక సాలిడ్ ఫ్రేమ్  వర్క్ మాత్రమే. మొదటి చాప్టర్ పూర్తి చేసాకా ప్రాక్టికల్ గా కాస్త క్లారిటీ వచ్చింది. గాబ్లర్ ఎడిషన్ తో బాటు సమాంతరంగా ఈ రెండు పుస్తకాలు కూడా కావాలి. ఒకవేళ Gabler ఎడిషన్ కొనకపోతే డైరెక్ట్గా ఈ రెండో పుస్తకం [కేంబ్రిడ్జి ఎడిషన్ ] కి వెళ్ళడం శ్రేయస్కరం. మొదటిది యులీసిస్ కి 'కీ' / డిక్షనరీ లాంటిది. చదువుతున్నపుడు అది ప్రక్కన ఉండాల్సిందే. రెండోది ఒక్కో ఎపిసోడ్ కీ ముందు మోడరన్ ఇంగ్లీష్ ఎనాలిసిస్ తో కూడిన పూర్తి వెర్షన్. ఈ మూడు పుస్తకాలూ సమాంతరంగా చదవందే యులీసిస్ ఏరు దాటడం ప్రాక్టికల్ గా అసాధ్యం.

* Ulysses Annotated: Revised and Expanded Edition - Don Gifford

* The Cambridge Centenary Ulysses: The 1922 Text with Essays and Notes - James Joyce (Author), Catherine Flynn

------------------------------------------------------------------------------------------

నాకు ఏ పుస్తకం చదివినా ఆ "మిస్టరీ / సర్ప్రైజ్ ఎలిమెంట్" పోకూడదని సహజంగా ముందుమాట కూడా చదవకుండా సరాసరి కథలోకి వెళ్ళిపోవడం అలవాటు. మునుపు చాలా వ్యాసాల్లో ఈ విషయాన్ని చెప్పినట్లున్నాను. కానీ ఈ పుస్తకం విషయంలో అది కుదరదు. అయినా ఇన్నేళ్ళ అలవాటు ఎందుకు మానెయ్యాలని మొండిగా ఓ 100-150 పేజీలు కష్టపడి లాక్కొచ్చాకా గానీ "ఈ నవల విషయంలో అలా కుదరదన్న సంగతి" అర్థం కాలేదు. ఈ జ్ఞానం ఐదారు చాప్టర్ల తర్వాత గానీ కలగలేదు. ఏదేమైనా స్వానుభవంతో నేర్చుకునే పాఠాలు గొప్పవి. :)

---------------------------------------------------------------------------------------

నేను ఇన్నేళ్ళలో చదివిన పుస్తకాల్లో ఒక్కటి కూడా ఇలా చదివింది లేదు. 'యులీసిస్' చదవడంలో అన్నిటికంటే నాకు విసుగేసిన విషయం- అస్సలు నేపథ్యం ఏమీ లేకుండా, పాఠకులకు సందర్భం ఏమిటో కనీస అవగాహన లేకుండానే వాక్యాలు మొదలైపోతాయి. "గుర్రం నాడా దొరికింది, ఇక గుర్రం కొనడమే తరువాయి" అన్న తీరులో దీనికి "యులీసిస్" తలుపులకు తాళాలు తయారుచేసాకే "యులీసిస్"కి పునాదులు పడ్డాయేమో అని అనుమానం.

----------------------------------------------------------------------------------------

కొన్నిసార్లు పుస్తకం విసిరిపారెయ్యాలన్నంత చిరాకు కలిగిన సందర్భాల్లో,  అవకాశం దొరికింది కదాని ఇంట్లో వాళ్ళు కూడా "ఇంత శ్రద్ధగా ఏ భగవద్గీతో చదివితే బావుణ్ణు" అని చురకలు అంటించారు. నిజానికి "పెనెలొపె" చాప్టర్లో మోలీ బ్లూమ్ స్వగతం గానీ, "కిర్కె" చాప్టర్లో డబ్లిన్ రెడ్ లైట్ ఏరియా గురించి రాసిన విషయాలు గానీ నన్నంత ఆశ్చర్య పరచలేదు. బహుశా ఇంతకంటే అభ్యంతరకరమైన భాషను వాడే 'బుకౌస్కీ' నవల "ఫ్యాక్టోటం" పదేళ్ళ క్రితం ఎప్పుడో చదివి వాంతులు చేసుకున్నంత పనిచేసిన అనుభవం ఉండడం వల్ల కావచ్చు. "యులీసిస్" మొత్తం మీద నాకు చాలా అసభ్యంగా అనిపించిన చాప్టర్ "నాసికా". "పాఠకుడికి అసలేం చెప్పాలనుకుంటున్నారు మాష్టారూ?" అని నిలదీసి అడగలనిపించేంత చిరాకేసింది.

----------------------------------------------------------------------------------------

అసలొక్కసారి ఆలోచించండి, మనకు మనసులో పుట్టే ఆలోచనల్ని, భావావేశాలనీ, కోరికలనూ ఉన్నదున్నట్లుగా నిజంగా, నిజాయితీగా మాట్లాడడం మొదలుపెడితే మనల్ని ఈ సభ్య సమాజం మనల్ని భరించగలుగుతుందా? నిస్సందేహంగా భరించలేదు సరికదా, మనల్ని అసహ్యించుకుని పిచ్చివాళ్ళని ముద్ర వేస్తుంది. అనాగరికులని వెలివేసి సంఘ బహిష్కరణ చేస్తుంది. సమాజంలో భాష విషయంలో కంటికి కనిపించని నియమాలు  అనేకం అమలులో ఉన్నాయి. ఈ నియమాలను అతిక్రమించడానికి ఆర్టిస్టులు కూడా ఒకటికి వందసార్లు ఆలోచిస్తారు. అటువంటిది తన ప్రపంచాన్ని  ఎటువంటి కృత్రిమత్వపు ఫ్యాబ్రికేషన్లు లేకుండా ఉన్నదున్నట్లుగా వేష భాషలు, మానసిక అవకరాలూ, వ్యవహార శైలులతో సహా ఒక పుస్తకంగా రాయడం ఎంత సాహసమో కదా! ఐరిష్ ఆత్మను అంత స్వచ్ఛంగా చిత్రిక పట్టిన రచయిత మరొకరు లేరు. అది కూడా 1920ల కాలంలో!

------------------------------------------------------------------------------------

"యులీసిస్" మొదటిసారి ప్రచురించినప్పుడు విమర్శకులు జోసెఫ్ కాలిన్స్  రాసిన ఒక వ్యాసంలో రచయితగా జాయిస్ వ్యక్తిత్వాన్ని మనకు చూపించే కొన్ని అంశాలు : 

Mr. Joyce has no reverence for organized religion, for conventional morality, for literary style or form. He has no conception of the word obedience, and he bends the knee neither to God nor man. It is very interesting, and most important to have the revelations of such a personality, to have them firsthand and not dressed up. Heretofore our only avenues of information of such personalities led through the asylums for the insane, for it was there that such revelations as those of Mr. Joyce were made without reserve. Lest anyone should construe this statement to be a subterfuge on my part to impugn the sanity of Mr. Joyce, let me say at once that he is one of the sanest geniuses that I have ever known.

“Mr. Joyce is an alert, keen-witted, brilliant man who has made it a lifelong habit to jot down every thought that he has had, whether he is depressed or exalted, despairing or hopeful, hungry or satiated, and likewise to put down what he has seen or heard others do or say. It is not unlikely that every thought that Mr. Joyce has had, every experience he has ever encountered, every person he has ever met, one might almost say everything he has ever read in sacred or profane literature, is to be encountered in the obscurities and in the frankness of ‘Ulysses.’”