ప్రపంచం నీది కాని పేరుతో నిన్ను పిలుస్తుంది, నీది కాని ఉనికిని నీకు ఆపాదించాలని ప్రయత్నిస్తుంది. చదువుకుని జ్ఞానం సంపాదిస్తే, చక్కని ఆధునికమైన భాష మాట్లాడితే, నువ్వు తన మాట వినవని దానికి తెలుసు. అందుకే నిన్ను చీకట్లో ఉంచడానికి ఎన్ని ప్రయత్నాలు చెయ్యాలో అన్నీ చేస్తుంది. పుస్తకాలనూ, తద్వారా జ్ఞానాన్ని నీకు అందుబాటులో లేకుండా చేస్తుంది. మతాన్ని అడ్డుపెట్టుకుని నిన్ను భయపెట్టి తన అదుపాజ్ఞల్లో పెట్టుకుంటుంది. వాళ్ళు చెప్పిన 'ధర్మం' తప్పితే నువ్వు నరకానికి పోతావని బెదిరిస్తుంది. 'బైబిల్' నీ శత్రువు చేతిలో ఆయుధమనీ, ఇదంతా నిన్ను తనకు అనుకూలంగా మలుచుకోడానికి చేసే ప్రయత్నమేనని నీకు తెలుసు.
“There is no God, child. There’s religion but there’s no God of theirs. Their religion tells that we will get our reward in the end. However, it apparently doesn’t say anything about their punishment. But when we’re around them, we believe in God. Oh, Lawdy Lawd, we’s be believin’. Religion is just a controlling tool they employ and adhere to when convenient.”
 |
| Image Courtesy Google |
మొదట్లో వాళ్ళు చెప్పేది నిజమని నమ్మినా, మెల్లగా వాళ్ళ తత్వం నీకు బోధపడుతుంది. నిన్ను హింసించి, నీ చేత వెట్టి చాకిరీ చేయించుకుని, నిన్ను బానిసలా, కుక్కకంటే హీనంగా చూడడంలో వారికి దొరికే ఆనందమేమిటో నీకు అర్థంకాదు. కానీ నువ్వు అందరిలాంటి వాడివీ కాదు. ఒకప్రక్క వాళ్ళను నమ్మినట్లు నటిస్తూనే, నీకు అందుబాటులోలేని వాళ్ళ ప్రపంచంలోకి చొరబడడానికి ప్రయత్నిస్తావు. యజమాని ఇంట్లోలేని సమయం చూసి, దొంగలా ఒక మూల నక్కి లైబ్రరీలో వోలెటైర్ "ట్రీటీస్ ఆన్ టాలరెన్స్", రుస్సో "డిస్కోర్స్ ఆన్ ఈక్వాలిటీ" లాంటి పుస్తకాలు చదువుతావు. క్రమేపీ వాళ్ళ కళ్ళుగప్పి రాయడం కూడా నేర్చుకుంటావు. కానీ వాళ్ళతో మాట్లాడేటప్పుడు మాత్రం ఆ విషయం వాళ్ళకి తెలీకుండా జాగ్రత్తపడతావు. పనిగట్టుకుని బానిస భాష మాట్లాడతావు. నీ కూతురు లిజీకి "Oh, Lawd, missums ma’am, you wan fo me to gets some sand?” అని నోట్లోంచి వచ్చే ఒక్కో పదాన్నీ గమనించుకుంటూ మాట్లాడమని హెచ్చరిస్తావు. నిన్నూ, నీ తడబాటు భాషనూ సరిచెయ్యడంలో వాళ్ళ సుపీరియారిటీ తృప్తిపడుతుందని నీకు తెలుసు.
నీ కళ్ళముందే నీకు ఆశ్రయం ఇచ్చి, అన్నంపెట్టిన కేటీని దారుణంగా మానభంగం చేసినా ఏమీ చెయ్యలేక పిరికిపందలా ఓ మూలాన దాక్కుంటావు. మళ్ళీ ఏమీ జరగనట్లు ఆ విషయం గురించి కేటీతో సహా అందరూ మర్చిపోయి(?) మామూలుగా తమ పనుల్లో పడిపోతారు. బానిసకి కోపం రాకూడదు, వచ్చినా దాన్నేం చేసుకోవాలో ఎవరికీ తెలీదు. నీ ఆగ్రహానికి చిరునామా లేదు, అందుకే దాన్ని మింగేయాలి, అణిచేసుకోవాలి.
I was as much scared as angry, but where does a slave put anger? We could be angry with one another; we were human. But the real source of our rage had to go without address, swallowed, repressed.
My sleep was bothered by the scene of Katie’s rape. I hated that man. I hated myself for not intervening. I hated the world that wouldn’t let me apply justice without the certain retaliation of injustice. I hated that such violence had been served to my wife and would be served to my daughter. I hated that the overseer would return to Katie. Again and again.
కానీ సహనానికి కూడా పరిమితులుంటాయి, నీ సహనం వయస్సు ఇరవయ్యేడేళ్ళు. బహుశా నీ కోపం వయస్సు కూడా ఇరవైఏడేళ్ళే. నీకు కుక్కలా కాకుండా ఒక మనిషిలా గౌరవంగా బ్రతికే హక్కు కావాలి. వాళ్ళివ్వరని అర్థమయ్యాక, నీ హక్కును వాళ్ళ చేతుల్లోంచి బలవంతంగా నువ్వే లాక్కుంటావు. ఇన్నేళ్ళకు నీ ఆగ్రహానికి చిరునామా దొరికింది. అది నిన్ను నాశనం చేసేలోగా నువ్వే దాన్ని నాశనం చేస్తావు. నీ కళ్ళలో మునుపెన్నడూ చూడని తెగింపునీ, ధైర్యాన్నీ చూసి "నువ్వు 'జిమ్' కదూ!? అని నివ్వెరపోయి ప్రశ్నించిన వాళ్ళకి, "కాదు, నా పేరు జేమ్స్" అని నిన్ను నువ్వు సరికొత్తగా పరిచయం చేసుకుంటావు.
“Jim?”
“James,” I said.
“My name is James. I’m going to get my family. You can come with me or you can stay here. You can come and try freedom or you can stay here. You can die with me trying to find freedom or you can stay here and be dead anyway. My name is James.”
మార్క్ ట్వైన్ 'మాస్టర్ పీస్' "The Adventures of Huckleberry Finn" కథను అందులో బానిస పాత్ర "జిమ్" దృష్టికోణం నుంచి చెప్పిన నవలే "జేమ్స్". అమెరికన్ రచయిత పెర్సీవల్ ఎవెరెట్ రాసిన ఈ నవల 2025 సంవత్సరానికి గాను "Pulitzer Prize"ను గెలుచుకుంది. ఇక ఎవెరెట్ 2001లో రాసిన మరో నవల 'Erasure' కథను "అమెరికన్ ఫిక్షన్" పేరిట సినిమాగా తీస్తే, అది ఐదు ఆస్కార్లు గెలుచుకుంది.
ఎవెరెట్ “If you want to tell people the truth, make them laugh, otherwise they'll kill you.” అన్న ఆస్కార్ వైల్డ్ అన్న మాటల్ని ఈ నవలలో అక్షరాలా పాటించారు. బ్లాక్ లిటరేచర్ గురించి మునుపు చాలా నవలలు చదివాను. కానీ జాత్యహంకారపు చీకటి కాలాన్ని ఇంత సున్నితంగా చెప్పగలిగిన రచయితలు బహు అరుదు. పాఠకుల్ని తన భావోద్వేగాల లోతుల్లో ముంచెయ్యకుండా, హాస్యం, వ్యంగ్యం కలిపిన వచనాన్ని అదుపుచేస్తూ చెప్పడం నాకు ఎవెరెట్ శైలిలో బాగా నచ్చిన విషయం. జాత్యహంకారం నేపథ్యంలో రాసిన క్లాసిక్ "హకల్బెర్రీ ఫిన్" అభిమానులు తప్పకుండా చదవాల్సిన రచన. హ్యాపీ రీడింగ్ :)
పుస్తకం నుండి మరికొన్ని వాక్యాలు :
Waiting is a big part of a slave’s life, waiting and waiting to wait some more. Waiting for demands. Waiting for food. Waiting for the ends of days. Waiting for the just and deserved Christian reward at the end of it all.
--------------------------------------------------------------------------------------
I had wondered every time I sneaked in there what white people would do to a slave who had learned how to read. What would they do to a slave who had taught the other slaves to read? What would they do to a slave who knew what a hypotenuse was, what irony meant, how retribution was spelled?
--------------------------------------------------------------------------------------
I really wanted to read. Though Huck was asleep, I could not chance his waking and discovering me with my face in an open book. Then I thought, How could he know that I was actually reading? I could simply claim to be staring dumbly at the letters and words, wondering what in the world they meant. How could he know? At that moment the power of reading made itself clear and real to me. If I could see the words, then no one could control them or what I got from them. They couldn’t even know if I was merely seeing them or reading them, sounding them out or comprehending them. It was a completely private affair and completely free and, therefore, completely subversive.
--------------------------------------------------------------------------------------
“Way I sees it is dis. If’n ya gots to hab a rule to tells ya wha’s good, if’n ya gots to hab good ’splained to ya, den ya cain’t be good. If’n ya need sum kinda God to tells ya right from wrong, den you won’t never know.”
---------------------------------------------------------------------------------------
“Where am I?” I asked.
“You’re in Illinois,” the old man said.
“So, I’m in a free state?”
The men laughed. “Boy, you’re in America,” a muscular man said.
-----------------------------------------------------------------------------------------
I read and read, but I found what I needed was to write. I needed that pencil. I could not keep track of my thoughts. I could not follow my own reasoning after a while. This was perhaps because I couldn’t stop reading long enough to make space in my head. I was like a man who had not eaten for a season and had then gorged himself until sick. And my books, once read, were not what I wanted, not what I needed.
--------------------------------------------------------------------------------------
“They wanted a constitution that would justify their behavior. If I hadn’t written it for them, someone else would have. What in the world would be different if that had happened?”
I looked at him. “You tell me,” I said.
“Some might say that my views on slavery are complex and multifaceted.”
“Convoluted and multifarious.”
“Well reasoned and complicated.”
“Entangled and problematic.”
“Sophisticated and intricate.”
“Labyrinthine and Daedalean.”
“Oh, well played, my dark friend.”
--------------------------------------------------------------------------------------
The two men sat out in the open, unafraid of being seen. That was new to me and Huck. A boy and a Negro attracted suspicion, but grown white men and a Negro, that was normal.
--------------------------------------------------------------------------------------
I had stood and listened to this transaction and never once was I asked for either opinion or desire. I was the horse that I was, just an animal, just property, nothing but a thing, but apparently I was a horse, a thing, that could sing.
--------------------------------------------------------------------------------------
“What would they have done to you if they had figured out that you were exactly what you were pretending to be?”
--------------------------------------------------------------------------------------
A man who refused to own slaves but was not opposed to others owning slaves was still a slaver, to my thinking.
--------------------------------------------------------------------------------------
McHart looked me up and down. “I ain’t never owned a slave. Are they hard to keep and care for? What’s it cost to feed one?”
“Food, water. Just like a dog. Except they can sort of talk.”
“Much easier to keep than a dog,” Norman added. “They don’t leave piles everywhere to step in, don’t piss in corners. They don’t get into skunks and porcupines. Hell, this one can sing.”
--------------------------------------------------------------------------------------
“Belief has nothing to do with truth. Believe what you like. Believe I’m lying and move through the world as a white boy. Believe I’m telling the truth and move through the world as a white boy anyway. Either way, no difference.” I looked at the boy’s face and I could see that he had feelings for me and that was the root of his anger. He had always felt affection for me, if not actual love. He had always looked to me for protection, even when he thought he was trying to protect me.
--------------------------------------------------------------------------------------
Without someone white to claim me as property, there was no justification for my presence, perhaps for my existence.
